Cambodja -Kep
Morgen zijn we precies 1 maand onderweg en vandaag is onze laatste volle dag in Cambodja.
Tijd voor een tussenbalans.
Wat indrukken van ruim 3 weken Cambodja:
Een verschrikkelijk mooi land met erg vriendelijke, goedlachse en hulpvaardige mensen.
Een land met een hele mooie maar ook heel schokkende cultuur.
Het land waarin de honden banger voor ons zijn dan wij voor hen (en dat wil wat zeggen!).
Het heerlijk zoete fruit: de mango, de mangosteen, de doerian. Ananassen die op een prachtige manier voor je schoongemaakt worden.
Het land waarin de mensen op tafel in plaats van aan tafel zitten te eten. Eten dat in overvloed aanwezig is. Een vruchtbaar land; ook de meren en de zee leveren een belangrijke bijdrage aan de voedseltoevoer.
In alle straten staan stalletjes. Overal wordt gebakken en gebraden of op de hoek van de straat of er lopen dames met een juk over de schouders hun etenswaar aan te bieden. Je kunt hier betalen met reaal, met dollars en door elkaar. De koers is nooit een probleem. Vierduizend reaal is een dollar.
Het land waar men een kei is in het hergebruik. Er worden slippers, manden en afvalbakken van oude autobanden gemaakt. Van binnenbanden worden snelbinders gefabriceerd. Van jerrycans maakt men tassen, visbunnen en korven. Alle latten en plankjes, stukken bouwplastic en golfplaat worden verwerkt. Maar ook het land waar men zich geen raad weet met het 'kleine' plastic en dus wordt het zomaar neergegooid. 's Ochtends wordt het stoepje geveegd maar daarna laat men de boel achter zich neervallen.
Het land waar 12 man in een 'gewone' personenauto passen, 5 mensen op een brommer en waar ondanks de soms hectische verkeersomstandigheden niemand zich ergert of druk maakt.
Het land waar het leven zich volledig buiten afspeelt. De bediening en de eigenaren slapen in hun restaurant. Er wordt een kleedje uitgerold, een muskietennet gespannen en nadat er 's ochtends een kam door het haar is gehaald, kan de nieuwe dag weer beginnen. De tuk tuk driver slaapt in z'n karretje en de arbeiders slapen in een hangmat gespannen tussen twee palen.
Het land waar de grond nog handmatig of met behulp van ossen wordt bewerkt.
Het land waar je nergens op schoenen naar binnen loopt. In de kustgebieden spoel je zelfs eerst je voeten even af in een teil met water.
Het land waar de dieren bij het leven horen en worden getolereerd. De ossen op de snelweg, de honden op de terrassen op zoek naar een stukje gevallen of toegeworpen vlees. De haan, de kippen en hun kuikens die tussen je benen door scharrelen. De hagedisjes langs de muren en oké minder leuk: de ratten.
De prachtige gesprekken met de mensen in gebarentaal of elk in de eigen moedertaal. En ook al spreekt men maar twee woorden Engels het is nog altijd meer dan ons Cambodjaans.
Het land waar alles wat vers is op de markt wordt gekocht of verkocht. Winkels vind je maar heel sporadisch. Er zijn wat kraampjes waar drinken, zakjes chips en voor eenmalig gebruik, shampoo-achtige artikelen te koop zijn.
De was die overal, op stokken geplaatst als omheining, hangt te drogen. Opwaaiend stof of niet.
Het land van 'de ijsblokzager' en waar je bier met een rietje geserveerd krijgt.
Een land waar wij ons elke dag gerealiseerd hebben hoe bevoorrecht we zijn en waar we enorm genoten hebben!!
Nog even wat GPS statistieken:
In totaal hebben we nu 1310 km gefietst. Dit is inclusief de kilometers gemaakt tijdens de dagtripjes.
In totaal hebben we 94 uur en 54 min bewogen. Dit is dan weer exclusief de tijd, 47 uur en 39, stilstand onderweg: de koffie- en lunchpauze, de sanitaire- en de nodige fotostops. Het totaal gemiddelde komt dan op 8,6 km per uur. Het bewogen gemiddelde is 13,3 km per uur. De maximum snelheid bedraagt 57,5 km per uur en we zitten nu 10 m boven zeeniveau.
Morgen gaan we op naar Vietnam!
We zijn benieuwd wat dat ons gaat brengen ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten