Het venijn zat vandaag in de staart!
Ondanks dat we voor het mooie wat laat op bed raakten - we hebben via Skype
de gouden, de zilveren en de bronsen rit van Jorrit, Sven en Bob kunnen volgen - stond de wekker toch weer ietsje vroeger.
Het einddoel van vandaag, het stadje Dalat, ligt op 1500 m. Dat betekent hoogtemeters maken en dat betekent ook dat het 'langzame' kilometers zijn.
De route van vandaag leidt ons door een steeds wisselende natuur. Net op de fiets zien we weer de struiken met witte bloemen. We ontdekken een tijdje later, waarschijnlijk omdat de hellingen daar meer zon hebben gehad, dat het om koffie gaat. De bloemen zijn nu prachtige, dikke, rode bessen geworden en die herkennen we van voorgaande reizen.
We fietsen door kleine dorpjes. Veel mannen verdienen als zzp-er, samen met hun vrouw, broer, opa en oma, de kost als brommerreparateur. Of ze nu Mei Klong, Lien Toc of Tahn Bengh heten hun namen corresponderen met het geluid uit de werkplaats. De moker is hier het meest gebruikte stuk gereedschap. Behalve in de smederijen wordt de moker veel gebruikt om ijs te crushen en in de brommerwerkplaatsen zien we de moker ook vaak gehanteerd.
Toch wordt er daarna vrolijk zwaaiend en luid toeterend weggereden dus het zal zin hebben. Er zijn ongeveer evenveel van deze reparatiehutjes als dat er brommers zijn. Naast de huizen, de eetstalletjes en de brommerreparatie werkplaatsen wordt alle grond hier benut om te bebouwen. We zien naast de rijst-, mais- en suikerrietvelden nu ook veel winter(!)peen, sla en allerlei soorten ui- en preiachtigen. Tot onze verrassing ook rood bloeiende gladiolen. Het lichte groen van de rijst en het rood van de bloemen contrasteren mooi. Een prachtig plaatje.
Dan moeten we op de pedalen! Bergen en naaldbomen. Soms moeten we zuur gewonnen hoogtemeters weer afdalen. We wanen ons af en toe in de Alpen maar dan zien we ineens weer een rode vlag met gele ster wapperen, een torenhoge cactus tussen de bomen of een levensgroot promotiebord voor de communistische partij. Vietnam!
De laatste kilometers zijn zware kilometers. We fietsen op het kleinste blad voor en het grootste blad achter. Het tempo zakt naar een flink wandeltempo in ons vlakke Nederland. Toch brengt ieder omwenteling ons dichterbij Dalat. Dat bereiken we toch al om 13 uur. We scoren in een supermarkt (!) een heerlijk yoghurtje (zoet) en vinden snel een guesthouse.
De douche is heerlijk en even later wandelen we door Dalat. De hoogte, 1500 m, zorgt voor bijbehorende temperatuur. Het is redelijk fris (24 gr). Wij lopen wel nog steeds in korte broek en t-shirt. De mensen hier hebben winterjassen en wanten aan.
Voor morgen hebben we een excursiepakket samengesteld. Ziet er goed uit ...
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten