Lazy dagje

Nong Khiaw 

De onweersbui van gisteravond heeft voor verkoeling gezorgd. Soms nemen we 's nachts een koude douche omdat het te warm is. Vannacht was de temperatuur heerlijk!!

We willen vandaag de grot bezoeken waar de mensen van Nong Khiaw tijdens de oorlog beschutting zochten als er bombardementen waren. Dit deel van Laos heeft erg te leiden gehad in de oorlog. Ze waren geen 'partij' maar er zijn nogal wat bommen per ongeluk in Laos terecht gekomen. We zien in het dorp erg veel bommantels staan. Sommige worden gebruikt als tuinhek, anderen zijn door de midden gezaagd en fungeren als plantenbak, weer anderen zijn in gebruik als zitting voor bankjes. 

Er schijnen nog ontzettend veel blindgangers in de omgeving te liggen.

De route naar de grot is mooi. 

Torenhoge en steile rotsen naast ons. Op andere momenten wanen we ons in de Franse gorges totdat we bananen-, mango- of papayabomen zien staan. We zien veel omgewaaide bomen, afgerukte takken en andere vormen van stormschade.

De grot is niet indrukwekkend mooi, wel indrukwekkend groot maar vooral het verhaal erbij maakt de plaats bijzonder.

's Middags gaan we nog maar een keer naar de boatoffice. We treffen nu een Engels sprekende beambte. We krijgen alle informatie die we nodig hebben! Morgenmiddag om twee uur nemen we de boot naar Muang Ngoi Neua. 

Dan zoeken we een plekje aan de Nam Ou. Het is warm en het water ziet er erg aanlokkelijk uit. We nemen een heerlijke duik en laten ons in het zonnetje opdrogen.

We drinken wat, we eten wat en we kletsen wat. De laatste twee activiteiten met Paul en Anne en met een Amerikaanse. We worden weer een stuk wijzer. Het laatste deel van onze reis krijgt door alle ervaringen van anderen en onze eigen planning steeds meer vorm!

Aan de Nam Ou

Van Naham naar Nong Khiaw

Als we om 6 uur wegfietsen is het wat nevelig. De temperatuur is prima en het levert prachtige plaatjes op. 

Na een uurtje fietsen wordt de bewolking ietwat dreigend. Het is al een paar dagen bij tijd en wijle aan de benauwde kant. Iedere avond horen we ook wel wat onweer. Af en toe steekt er even een flinke wind op maar daar blijft het dan bij. Nu voelen we ook spatten maar daar blijft het niet bij. We kunnen spreken van een serieuze bui. Gelukkig staat er een bamboehutje langs de kant van weg en kunnen we schuilen. Voor we echter hebben besloten, wel of niet, alvast een kopje koffie te drinken is de bui ook alweer overgedreven. Vijf minuten later is niet meer zichtbaar dat het ooit geregend heeft. Het enige dat daar nog van getuigt zijn de modderspatten op de rug van onze shirtjes. 

Het wordt weer prachtig weer. De zon schijnt en de route die we fietsen is erg mooi! Hoge bergen, de rivier, dan de weg met twee fietsers en daar weer naast een ondoordringbare massa groen.

Er is onderweg van alles te zien en te beleven. 

Al van verre horen we een enorm 'gejuich of geschreeuw'. Dit blijken enthousiaste aanmoedigen van omstanders bij een hanengevecht te zijn. Op het erf bij iemand is een 'arena' gebouwd van wat kartonnen dozen. Daarin staan twee hanen. Die draaien, gelijk boxers doen, met de nekken wat om elkaar heen geslagen, rondjes in de ring. 

Af en toe haalt er een haan uit en pikt de ander wat onder de vleugel. Dit levert veel gejuich, aanmoedigingen en geschreeuw op. 

Hoe het hele gebeuren precies in elkaar steekt: geen idee! Het gaat in ieder geval op of om tijd want de stopwatch wordt steeds nauwkeurig bekeken. Wij hebben het al gauw bekeken en fietsen weer door.

Er ligt altijd wel wat te drogen langs de kant van de weg. Soms is het duidelijk; de was in cactusstruiken, aanmaakhout in de berm, cassave, koffie, rijst of peper op de vluchtstrook. Nu zien we stellages waarop wier ligt te drogen. Soms alleen vellen wier, soms met sesam of met heel dun gesneden plakje tomaat. Tijdens het Pee Maifeest hebben we dit geproefd: lekker!

We moeten erg lachen om het aanbod van de verschillende eettentjes. Citaat: roasted druck, roasted dack, friut en sope. Probeer daar maar eens wijs uit te worden. De onderkomens worden ook op verschillende manieren aangeduid. Zo kun je slapen in een hotle of gebruik maken van een hoom stay maar dan wel 'teke your shoe off'

Het doet er niet toe. De bedoeling is duidelijk.

Om een uur of 12 fietsen we het dorpje Nong Khiaw, aan de rivier de Nam Ou, in. We vinden al snel een geschikt onderkomen: schoon, warm en koud water om te douchen, warm en koud water om te drinken, balkonnetje met uitzicht (om het hoekje) op de rivier en WiFi! 

's Middags wandelen we wat door het dorp. We steken ons licht op bij de 'boat office' maar worden geen steek wijzer. We doen wat boodschappen. Net op het moment dat we weer bij ons guesthouse komen is er een enorme windvlaag en dan begint het verschrikkelijk hard te regen. Het klettert op de zinken daken van verschillende huisjes. 

De wind giert door de palmen, de luiken klapperen en losse spullen vliegen door de lucht. Er wordt in allerijl van alles vastgebonden en verschoven. Dan horen we eerst en zien even later hagelstenen uit de lucht komen. Onwaarschijnlijk!! De temperatuur is gigantisch hoog maar het regent ijsblokjes. Een half uurtje en dan is het afgelopen. 

Dan valt de stroom uit. Dit gebeurt dagelijks meerdere keren maar dan wordt er ergens een schakelaar omgezet en is het leed geschied. Nu duurt het lang, heel lang.

Nasaylom guesthouse

Van Luang Prabang naar Naham

Het draait als een tierelier. Zeker nadat de bandenspanning weer optimaal is.

We zijn onderweg naar Nong Khiaw. Ergens halverwege proberen we onderdak te vinden. Volgens de VVV in Laos zouden er onderweg veel guesthouses zijn. De werkelijkheid is anders. Veel kleine dorpjes, veel hele kleine winkeltjes maar geen guesthouse te zien.

We hebben het geluk geheel aan onze zijde want precies op de helft van de route vinden we een guesthouse. Zonder enige twijfel nemen we die dan ook.

We komen binnen Chinees 'bereik' en dat is te merken. We zien heel regelmatig de Chinese karakters op vrachtauto's en ook de gewoonten en gebruiken uit China hebben hier hun intrede gedaan. Zo wordt er in het openbaar flink de neus opgehaald, gerocheld en daarna - ben je ietwat misselijk of zit je net te eten: even wachten met verder lezen - spat een groene kwat vlak voor je voeten op straat. Zonder enige vorm van gêne wordt een ructus gelaten. Deel je een tafel met iemand uit deze contreien dan word je regelmatig geconfronteerd met de flatus. Het klinkt ons ontzettend vies en zeker ook ontzettend onbeleefd in de oren. Hier kijkt geen sterveling er van op.

De route die we fietsen is glooiend en erg mooi. We volgen voor een groot deel de stroming van de Nam Ou. 

We zien de rivier soms rustig kabbelend onder ons stromen. Af en toe horen we een bulderend geraas en zien we stroomversnellingen. De vissers staan tot hun middel in het snel stromende water. Ze zijn netten aan het uitzetten of proberen met een gewone hengel hun quotum aan dagvangst te realiseren. Regelmatig zitten er wat dames langs de kant van weg met schaaltjes garnalen of kleine visjes. Ze wapperen wat met een plastic zakje om de vliegen, in grote getale aanwezig, op een afstand te houden.

Als we fietsen vinden we een watermeloen de ultieme dorstlesser. We zien langs de kant van de weg er een vrachtautootje mee vol liggen. Als we stoppen en iemand aanspreken wordt de eigenaar erbij geroepen. Oei, 'falang' (buitenlanders)! De hele familie komt erbij. Oma kijkt vanaf een afstandje. De vrouw des huizes trekt gauw haar rok aan en komt met twee krukjes en een mes. De eigenaar neemt na het aansnijden eerst een grote hap van de meloen en biedt hem ons daarna aan. De moeder en kinderen komen er gezellig bij zitten. De baby gaat aan de borst en er ontstaat een geanimeerd gesprek. Ieder praat in z'n moerstaal. Er worden door beide partijen grote gebaren gemaakt en gewezen. De meloen is te groot om helemaal op te eten. 

Na nog een uurtje fietsen komen we bij het guesthouse. Men 'houdt' van vogels: er hangen zeker zeven kooitjes met beo's, papegaaien en duiven. 

Het is warm vandaag. Eigenlijk hoeft dat niet gememoreerd want het is hier iedere dag warm. We spreken dan over temperaturen tussen de 35 en de 40 graden. Dit is wel op het heetst van de dag. 

We lopen het 'dorpje' even in. Dat is een groot woord voor de paar huizen maar toch ... een guesthouse, een brommerreparatiewerkplaats en een klein winkeltje. Het is voor ons een niet voor te stellen leven. 

De potten en pannen hangen buiten aan de bamboeschotten die als muur dienst doen. De tuinschermen in Nederland zijn van betere kwaliteit of in ieder geval zitten ze steviger in elkaar. In oude bakken of autobanden wordt wat groente en kruiden gekweekt. 

 En .... we hebben nog even een oranje onderonsje.

Voorzichtig proberen??

Luang Prabang

We willen vandaag eens proberen of de zinkzalf z'n werk heeft gedaan. Heel voorzichtig benaderen we de fiets en vooral het zadel. Hmm ... valt niet tegen!

We willen een klein rondje fietsen. Eerst de Mekong een stukje de stad uit volgen, met de boot over naar de andere oever, daar het dorp dat bekend staat om het pottenbakken, bezoeken en dan weer met de 'ferry' over. 

Al fietsend komen we langs een markt. Altijd leuk om even(!) te kijken. We kunnen de pont niet vinden. Wel zien we werkzaamheden in de vorm van baggerboten en transportwagens aan de andere kant. Navraag leert dat de pont, al dan niet tijdelijk, uit de vaart is. We kunnen niemand vinden die ons wil overzetten. Jammer! We fietsen terug naar Luang Prabang en nemen daar het veer. 

Dan fietsen we over een hobbelige en stoffige weg naar Ban Chan. Er is weinig bedrijvigheid in het dorpje. De draaitafels staan stil en de ovens roken niet. Die oven is een indrukwekkende kuil en daarin een gigantisch gat. 

Nadat de potten, dakpannen of stenen gedroogd zijn wordt er een groot vuur gestookt en kan alles gebakken worden. Ondanks de relatieve rust toch interessant.

We fietsen en varen terug en maken even een praatje met drie Chinese meiden in ons hostel. 

De techneut onder ons buigt zich over de fietsen: er moet schoongemaakt, de bandenspanning wordt gecontroleerd, de schroefjes aangedraaid en de oliespuit moet ter hand genomen worden. 

Het fietsen is niet tegen gevallen. We blijven met zinkzalf smeren maar we willen morgen toch vertrekken. Dan is een lekker draaiende fiets toch wel van wezenlijk belang. 

We hebben weer een bril verloren. Na twee zonnebrillen betreft het nu een leesbril. Helaas kunnen we niet meer zonder dus op naar de markt. We hebben de keus uit één model dus tja ...

We ontdekken nu net, na 4 maanden bloggen, hoe je een streepje op bv een e (é) moet plaatsen!

Dan hebben jullie deze ook nog te goed: sãwngthãew

Zoals de plannen nu zijn verdwijnen we waarschijnlijk een poosje van de digitale radar. We gaan op naar Nong Khiaw. Dat zal twee dagen fietsen zijn. De ervaring heeft ons geleerd dat slaapgelegenheid onderweg geen WiFi heeft. Dan nemen we maandag de slowboot naar Muang Ngoi Neua. Daarvandaan gaan we met de slowboot door naar Muang Khua. Hoe dat qua tijd allemaal gaat lopen is moeilijk in te schatten want we varen en stroomopwaarts en er staat niet veel water en je hebt mensen nodig om de boot te vullen.

Dus ... wees niet ongerust. Geen bericht goed bericht. We melden ons zodra het weer mogelijk is. 

Stel dat er een operatie gepland staat -> heel veel sterkte.

Stel dat je moet werken op Koningsdag -> werk ze

Stel dat je op uitslagen van onderzoeken wacht -> op z'n Drents 'kop d'r veur'

Stel dat je op uitslagen van tentamens wacht -> ieder punt is er één

Tot ....

Tat Kuang Si

Luang Prabang

We ontmoeten Paul en An, zoals afgesproken, om 10 uur op het pleintje voor de shakekraampjes. We willen, met de tuk tuk, naar de Tat Kuang Si watervallen. Er stapt nog een Zuid Koreaans meisje in. We noemen haar, op eigen verzoek, Jane. Dan gaan we. 

Bij aankomst lopen we eerst door het beren opvangcentrum. Een soort zeehondencrèche maar dan voor beren. Er zijn een stuk of 10 grote bruine beren. Immense beesten en gelukkig veilig achter een hek. 

We lopen door naar de eerste of eigenlijk het onderste deel van de waterval. Het heldere water stroomt daar in opaal blauwe 'baden'.

We zwemmen heerlijk in het zonnetje, proberen in de waterval omhoog te klimmen en spelen in de stroomversnellingen. 

We eten onze meegebrachte broodjes en delen de komkommers, minitomaatjes en het fruit. Dan lopen we verder en komen bij de eigenlijke waterval. Die bestaat weer uit drie delen. De hoogste stort 25 m naar beneden. 

Ondanks dat we in het droge seizoen leven is er redelijk wat water. We klimmen helemaal naar boven en gaan aan de andere kant naar beneden. We nemen nog een duik voor we de tuk tuk weer ingaan.

Er valt vandaag heel wat te praten. We willen allemaal graag weten hoe het leven, de gewoonten en gebruiken in Zuid Korea zijn. Andersom wil Jane graag weten hoe het er op sommige fronten in Europa aan toegaat. Er wordt veel informatie uitgewisseld. Erg leuk allemaal.

Om half 4 hebben we de tuk tuk weer besteld. Terug in Luang Prabang drinken we met elkaar nog een heerlijke shake op het pleintje. Nu blijkt dat Jane en wij in hetzelfde guesthouse verblijven. We spreken af met elkaar te gaan eten.

Een heerlijk relaxed dagje!!

Monniken

Luang Prabang 

De wekker doet om 5 uur wat ie moet doen. We willen de bedelmonniken hun eten zien vergaren en dat doen ze vroeg. Monniken eten twee keer per dag maar dat moet dan wel voor 11.30 uur gebeuren. Daarna mag er alleen gedronken worden.

In de 'hoofdstraat' worden we aangesproken door een verkoopster. Of wij eten willen kopen om dat straks aan de monniken uit te kunnen delen. We trekken onze wenkbrauwen op. Dit lijkt wel heel veel op aapjes voeren. Gelukkig vinden we vlak bij de morningmarket geen 'toeristische flauwekul'. Er zitten vooral veel dames - een enkele man - geknield op matjes te wachten. 

Ze hebben allemaal een mandje met sticky rice voor zich staan en een flesje water. De dames dragen zonder uitzondering de traditionele omslagrok en een sjerp. 

Dan verschijnt er een groep van zo'n 15 monniken. De oudste voorop het 'ketelbinkie' sluit de rij. De bokalen gaan open, de monniken wenden hun gezicht af en gaan langs de dames. Om de beurt gooit men er een balletje rijst is. 

Als alle monniken langs zijn geweest komen ze terug en vormen een rij voor de dames. Er wordt wat 'gezongen' en op een gegeven moment schenken de dames het water uit de flesjes in de goot. 

Dan gaat ieder zijn weegs. Het is mooi om te zien dat sommige vrouwen uit hun rok stappen en in de korte broek achter de fruitkraam hun werkzaamheden oppakken. 

De ochtendmarkt is een levendig gebeuren. Er wordt gekeurd, geroken, geknepen en zwaar onderhandeld. Geweldig om dit te kunnen bekijken.

We gaan voor ons ontbijtje terug naar het guesthouse en maken plannen voor de rest van de dag. We gaan over de bamboebrug naar de overkant van de Nam Kham. Deze tolbrug wordt ieder jaar in het droge seizoen weer opgebouwd. 

Tijdens de regenperiode staat er te veel water en daardoor te veel stroming. We lopen aan de andere kant van de rivier naar het dorpje Ban Xieng Leck. Dat is bekend om het scheppapier en het weven. Een klein dorpje met inderdaad veel handwerk. We mogen overal binnen lopen, kijken en fotograferen. Hartstikke leuk.

We wandelen terug naar Luang Prabang en steken onderweg nog ergens aan voor een shake.

's Middags bezoeken we het TAEC - traditional art & ethnology centre. Heel kleinschalig en dus prima te behappen informatie over de verschillende bergstammen die in Laos leven.

We kopen een fles heerlijke, koude joghurtdrank. We moeten vandaag ineens 3000 kip meer dan gisteren betalen. Een opmerking daarover verlaagt de prijs. Gisteren rekende de kassa van diezelfde winkel zichzelf ook al rijk (2x10 +15=50???) Dat maken we hier bijna niet mee. Afdingen kan op de markt of bij de tuk tuk driver maar verder wordt er niet veel onderhandeld en ziet men toeristen ook niet als wandelende portemonnee. Niet veel ondernemersgeest maar voor ons, de toerist, wel lekker.

We hebben om 18 uur met Paul en Anne afgesproken voor een drankje. Op een terrasje aan de Mekong drinken we wat. Wat later eten we wat en maken plannen voor morgen ....

Warm

Luang Prabang 

Een dagje stad! We mijden in verband met wat gevoeligheden de fiets. De zere plekken moeten ontzien om te kunnen herstellen. Dat er na bijna 4 maanden op het zadel toch nog pijntjes ontstaan is toch wel verbazingwekkend. Daarbij zijn we allebei ineens snotverkouden

We doen de Luang Prabang walking tour. De Fransen hebben hier nogal wat invloed gehad en we zien dan ook prachtige Franse koloniale houten huizen met leuke balkonnetjes. 

Dit zijn nu bijna allemaal guesthouses. Er is werk van gemaakt: goed in de verf, mooi verzorgde bloempotten, gezellige terrasjes met leuke papieren en rieten lampenkapjes. De straatjes waar we door heen slenteren zijn leuke kleine steegjes. Alleen toegankelijk voor voetgangers. Alhoewel een beetje brommerchauffeur...

Luang Prabang is echt een mooie oude stad!

We beginnen de dag met een tochtje over de ochtendmarkt. Altijd leuk om alle bedrijvigheid te zien en te zien wat er allemaal te koop is. 

Er zijn dingen bij die wij in de verste verte niet herkennen of thuis kunnen brengen. We weten zelfs niet of je het kunt eten of dat het een gebruiksvoorwerp is.

Daarna beklimmen we de berg in het midden van de stad: de Phu Si. Het is een behoorlijke klim en het is erg warm: het zweet gutst van onze voorhoofden. Nu vinden we dat beide niet prettig. Raar, want als we fietsen hebben we daar helemaal geen moeite mee.

We zoeken een schaduwplekje en passen het tempo wat aan: wat zitten, een stukje lopen, wat rondkijken, een slokje koud water enz. Wij zijn nog veel te veel Europeaan. 

We maken een praatje met 'de kapitein' van een slowboat. Hij vertelt wat over zijn leven en is beslist niet te beroerd ons van informatie te voorzien terwijl duidelijk is dat we niet van zijn diensten gebruik gaan maken. 

We vinden Luang Prabang een mooie stad! Een vriendelijke, rustige stad tussen twee rivieren: de Mekong en de Nam Khan.

Luang Prabang kent veel oorspronkelijke gebouwen en prachtige beschilderde muren en plafonds in sommige tempels. Om die reden staat de stad ook op de Unesco World Heritage lijst.

Bij de toerist information vragen we naar de mogelijkheden van de slowboat een eind noorderlijker de rivier de Nam Ou op. We willen met de boot van Nong Khiaw naar Muang Khua. Ten eerste schijnt de slowboat een 'must to do' te zijn en als het daarbij veel kilometers scheelt ... waarom niet. 

We komen Paul en An tegen en spreken af woensdag samen de tuk tuk naar de waterval, de Tat Kuang Si, te nemen.

Terug in ons hostel lezen we dat er een koe is doodgeschoten omdat hij, in de buurt van Amstelveen, op de snelweg liep. Oké, de snelwegen in Nederland zijn van een ander kaliber ... maar we zien het hier dagelijks op de grotere wegen rondbanjeren. Niet alleen koeien en kalfjes maar ook zwijnen, kippen, waterbuffels en hele kleine kinderen met op hun rug een nog jonger broertje of zusje lopen hier op en langs de weg.

's Avonds eten we weer heerlijk aan het buffet. We slenteren de hoofdstraat, die als het gaat schemeren in een handicraftmarket wordt omgetoverd, een keer op en neer en kopen we met behulp van Google translate en een heleboel gebaren (!) een tube zinkzalf. 

Two crasy people on a bike

Naar Luang Prabang

Na een goede nachtrust - we zitten 'hoog' in de bergen met zeer aangename temperaturen - zitten we om 6 uur op de fiets. Het laatste deel van de tocht richting Luang Prabang. Volgens alle omschrijvingen is het ook vandaag weer zwaar maar zitten er wel een paar prachtige afdalingen in.

We beginnen met een klim maar dan mogen we 20 km lang afdalen. We zoeven naar beneden. Heerlijk!! We genieten toch is er ook steeds dat stemmetje: dit moet je straks toch echt ook allemaal weer omhoog aan de andere kant van de berg. Geeft niks, dit zijn mooie kilometers!

We zien dagelijks plat gereden exemplaren op de weg liggen. Nu spotten we een levende slang. Het blijven bijzondere en tot de verbeelding sprekende beesten. De aaibaarheidsfactor is niet erg hoog. Oké, in Artis of Emmen veilig achter glas ... prima. In levende lijve, toch maar liever niet.

We fietsen weer door armoedige dorpjes. We zien inwoners de messen en ander gereedschap slijpen en dan vertrekt men of met bamboerugzakken of met een tas gedragen aan een band over het voorhoofd. Veel mensen zitten op hun hurken wat voor hun huis. Het lijkt alsof men wacht tot de dag voorbij is en er weer een nieuwe begint.

Als we voorbij fietsen en het vrolijk 'sabaidee' van de kinderen beantwoorden worden we met grote ogen nagekeken - 'twee gekken op een fiets'.

De bergen zijn dik begroeid. We zien veel bananenbomen, papaya, wat koffie en wat suikerriet. Veel hellingen zijn afgebrand maar het eerste groen van nieuwe, vooral weer veel, bananenbomen is al zichtbaar. 

Na de afdaling volgt een klim van een dikke 15 km. Je ziet de weg over de bergen lopen, door dorpjes verdwijnen en weer verder slingeren. Het zweet loopt van ons gezicht maar al dat klimmen wordt beloond met prachtige uitzichten. Hier doen we het voor!

Op een gegeven moment zijn we elkaar kwijt. Vraag niet hoe het kan maar beide leven in de veronderstelling dat de ander achter hem fietst. De mobiele telefoon is dan een uitkomst. We 'vinden' elkaar weer. Dat is wel een watermeloen en een Pepsi-tje waard.

We worden ingehaald door het Franse koppel op hun tandem. Een technische blik leert dat hun tandwielen totaal versleten zijn. Geen redden meer aan. 

We moeten nog een keer op de pedalen. Een relatieve korte maar behoorlijk pittige klim! De laatste kilometers mogen we afdalen. We fietsen Luang Prabang binnen en vinden echt heel vlot een guesthouse voor een heel redelijke prijs. We waren gewaarschuwd dat de prijs voor een nacht skyhigh zou zijn. We slapen voor minder dan een prijs van een broodje shoarma! 

De afgelopen drie dagen waren zware fietsdagen maar ook bijzonder mooie fietsdagen. Wat een schitterende tocht, wat een prachtige bergen en wat een uitzichten. We hebben genoten en 'we did it'

's Avonds vinden we op de markt een buffetachtig concept. Een volgeladen bord met de keus uit allerlei soorten rijst, noedels en de wereld aan groentegerechten voor, omgerekend, 1 hele euro! We smullen!!

Vogelpoepjes

Onderweg naar Luang Prabang

Als we vanochtend de was van het lijntje halen voelen we een hoop gekriebel aan onze armen. Spinnenwebben?? Even later voelen we steken en behoorlijk ook. Hele kleine maar hele felle rode mieren. Al onze kleding zit onder de mieren. Uitkloppen helpt maar gedeeltelijk. We stoppen alles in plastic zakken en knopen de hele handel heel goed dicht. Later maar opnieuw wassen!

Meteen na vertrek moeten we klimmen ... 

Dat blijft de hele verdere dag zo. Een kleine 80 km klimmen, klimmen en nog eens klimmen. De Mont Ventoux, de Alpe d'Huez of de Col d'Abisque ... vogelpoepjes vergeleken met het werk dat we nu moeten verrichten. Het is niet zo zeer de hoogte, uiteindelijk klimmen we naar 1400 m, maar het voortdurende klimmen. Er zitten in de hele tocht vandaag maar twee stukjes afdaling.

Als rond het middaguur de bovenbenen wat beginnen te trillen en de psychologie van de kilometerteller zijn invloed doet gelden wordt de tocht echt zwaar. De put waarin we belanden is een putje en dus niet zo heel erg diep. De prachtige uitzichten, de grondeloze diepten onder ons, de vergezichten doen ons al het zweten bergop vergeten.

De dorpjes die we passeren ogen behoorlijk armoedig. De kinderen lopen zonder uitzondering op blote pootjes en hebben soms nauwelijks kleren aan. Voor het eerst zien we kinderen hun hand ophouden; kleine bedelaars. Deze mensen behoren tot de Muang bevolking. Een etnische groepering in Laos.

We treffen een Duits meisje op de fiets. Ze reist alleen! En we worden ingehaald door een Frans stel op een tandem. Zij hebben vanacht ook bij de hotspring geslapen.

Ons geld vandaag is voornamelijk 'drinkgeld'. De watervoorraad moet heel regelmatig worden aangevuld en af en toe moeten de suikers in de drankjes voor de nodige energie zorgen. We hebben wat water betreft het liefst een 'refill'. Als we voor een winkeltje met ons koel flesje drinken op een bankje gaan zitten en vragen of we de bidons kunnen vullen en wijzen op de grote watervaten wordt er driftig nee geschud. Er schijnt geen water in te zitten. Men verkoopt alleen maar hele kleine flesjes water. Niet echt handig. De eigenaar is wel nieuwsgierig en begint een praatje. Ja we komen uit Vang Vieng en ja we gaan naar Luang Prabang maar niet meer vandaag. We slapen in Kiukacham. Dan vraagt hij of we water willen en wijst naar de vaten die wij ook al aangewezen hadden. We snellen naar de fietsen om de bidons weer te pakken. Dan krijgen we een beker 'water' onder onze neus ... lao lao. Rijstwhiskey!! Er wordt erg gelachen als we aangeven dat we daar wel erg van gaan slingeren dus dat we bedanken voor de eer.

Na eindeloos klimmen komt dan toch het einddoel van vandaag in zicht. We pakken het eerste het beste guesthouse en treffen wederom het Franse stel: Paul en An. We drinken wat en eten daarna ook nog samen wat. Onze agenda's lopen redelijk paralel zo blijkt. We wisselen emailadressen uit zodat we bv. samen de slowboot vanuit Luang Prabang kunnen nemen.