17 februari 2014

Dorstig weer

Van 'ergens tussen Long Binh Tan en Trang Boman' naar in de buurt van Ma Da Gai

Terwijl we wegfietsen komt de zon prachtig op. We hebben waarschijnlijk een lange fietsdag voor de boeg. We zien maar weinig dorpjes langs de route liggen en verwachten pas na lang fietsen een plekje voor de nacht te kunnen vinden.
In het straatbeeld zijn de oranje monniken verdwenen en daarmee gelijk onze achterklap. In het geval dat we geen slaapplaats zouden kunnen vinden hadden we nog altijd een beroep op hen kunnen doen. Zij schijnen reizigers altijd een plekje voor de nacht aan te bieden. 
We fietsen stadjes in en stadjes weer uit. 


Hartstikke fijn dat schakelen geen probleem meer is want we moeten behoorlijk klimmen. Het is weer wel ontzettend jammer dat als we dalen de weg ontzettend slecht blijkt. Het hobbelt, klots en schud aan alle kanten. We moeten kuilen en uithollingen overdwars ontwijken. Regelmatig kijken we of alle bagage nog aan de fiets hangt en vooral of de ophangsystemen nog compleet zijn.
Het is nooit stil in Vietnam. Als je de toeterende vrachtwagens en vooral bussen hebt gehad dan krijg je wel te maken met volksvermaak nummer 1: karaoke. De tv en de radio staan in bijna ieder huishouden aan en dan bij voorkeur hard aan. Na deze vakantie kunnen wij naar Schoonenberg.
Onderweg zijn veel rubberbomen. Het rubber schijnt na bewerking een belangrijk onderdeel in het lakwerkproces te zijn. De Vietnamesen zijn op dat gebied kunstenaars. 
Het is warm vandaag. We moeten regelmatig ergens water kopen. Gelukkig is dat geen enkele probleem. Overal is water te koop.
Na de redelijke anonimiteit in HCMC zijn we weer een bijzonderheid. Als we tussen de middag ergens aanschuiven wordt de oudste dochter op ons afgestuurd om de nieuwsgierigheid van moeder, oma en de buurvrouw te bevredigen. 


Ze komen ineens uit alle hoeken te voorschijn. Helaas komt de dochter niet veel verder dan 'hello' en 'whats youre name'. Geeft allemaal niet. We eten heerlijk bij ze.
In het winkeltje waar we fles water nummer 4 kopen wordt wel Engels gesproken. Zij kunnen niet geloven dat we op de fiets naar Hanoi gaan. We krijgen een stoel aangeboden want we zullen wel moe zijn en moeten nodig rusten. 
Daar hebben ze gelijk in. We hebben genoeg kilometers gemaakt en zoeken een hotel of een nha nghi. Als we redelijk snel een motel vinden moeten alle zeilen bij om een acceptabele prijs over een te komen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten