Perfect geregeld!
De wekker staat om 5 uur!! Precies om 6 uur worden we opgehaald door de kapitein van onze boot. Bij de aanlegsteiger van de pont laden wij onze fietsen plus bagage op de boot en krijgen zelf een krukje aangeboden. We steken, terwijl het langzaam licht wordt, een van de grote armen van de Mekong over. Daarna doorkruisen we via de kanalen het eiland An Binh om een uurtje later bij de floating market van Cai Be aan te komen. Daar liggen midden in de Mekong een groot aantal schepen voor anker. Op de boeg van het schip staat een grote stok met daaraan de soort groente of fruit die de betreffende boot verhandeld. Kleinere boten varen af en aan en doen zo hun inkopen.
Wij meren aan (of af) bij een parlevinker en krijgen koffie - altijd gezoet- en mogen allerlei soorten fruit proeven.
Daarna worden we aan land afgezet.
De markt gezien en een stukje van de route afgeknabbeld. Perfect geregeld toch?
Hierna via het prachtige achterland richting Ho Chi Min City (HCMC). Hele smalle weggetjes, steile en wankele bruggetjes,
beton, beton, betonblokweggetjes en steenslagweggetjes. Wij kijken onze ogen uit en worden met grote ogen aangekeken. Dit deel van Vietnam is prachtig groen.
De rijstvelden, de bananenbomen met hun grote donkerpaarse bloemen en de peperstruiken. Hier groeit alles met een doel. Alle bomen en struiken dragen vrucht of worden op een andere manier gebruikt. Je schiet voor geen meter op als je langs deze wegen rijdt maar het is zo mooi om hier te fietsen!
De mannelijke helft van onze kleine gezelschap heeft vandaag vooral sjans van oude tandeloze vrouwtjes. Ze zitten de hele dag op een kleedje achter een weegschaal en een papaya. Die hebben een geweldig verhaal bij thuiskomst!
We fietsen langs kleine ateliers en zien tientallen dames, tassen in elkaar stikken. We herkennen de logo's van Jumbo en van Action!
Een geluid wat we regelmatig horen is 'ho, ho' een beetje zoals de kerstman in de Disney-films. Dit geldt als een aanmoediging 'hup' of om in schaatstermen te blijven nu de Nederlanders het zo goed doen in Sotsji 'heya'.
We hebben gisteravond geprobeerd onze woordenschat wat uit te breiden door 'wat en hoe in het Vietnamees' te bestuderen. Met Engels komen we hier werkelijk geen steek verder. We hebben wat woorden in de telefoon gezet met wat plaatjes van een os, een varkens en een kip erbij ... com lern, tjit bo. Verstaat men ons nog niet! De letters hebben hele andere klanken dan wij gewend zijn. Het blijft dus bij veel handen en voeten werk waarbij beide partijen erg moeten lachen want ook gebaren worden anders geïnterpreteerd. Ons ja knikken en nee schudden wordt niet begrepen. Als men in Vietnam 'nee' uit wil drukken maken ze het gebaar van een 'lamp indraaien'. Ondanks dat we elkaar niet kunnen verstaan en elkaar vaak niet begrijpen wordt er wel goed voor ons gezorgd. Als we wat te drinken kopen wordt er een kan water bij gehaald zodat we het zweet van het voorhoofd kunnen wassen.
Geweldig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten