Happy New Year

Gisteravond was het oudejaarsavond volgens de Chinese kalender. Vietnam en, in ieder geval dit deel van, Cambodja lopen parallel. Veel mensen op de been dus: veel vuurwerk en veel wensballonnen in de lucht. Een mooi gezicht en een vreselijk geknal.

Een groot deel van de Cambodjaanse bevolking gaat nieuwjaarsdag naar familie. Dit gaat of per boot, grote zakken vis gaan mee, of in de auto. Je wilt niet weten hoeveel mensen er in een gewone personenauto passen.

De mensen zijn erg vrolijk. Dansen, eten en zwemmen. De kleinste jongetjes doen dat in hun blote kontjes de rest heeft gewoon z'n kleren aan. We hebben ons laten verleiden, om hand in hand, met een aantal Cambodjaanse dames een 'nieuwjaarsduik' te nemen. Erg aangenaam qua temperatuur. Zeker, met Schevingen op 1 januari in het geheugen.

Maar goed terug naar het begin:

Gisteravond toch een vertrekgarantie voor Ream National Park gekregen. Vanmorgen, nog wat 'wantrouwend' werden we keurig naar het park gebracht. Met een klein bootje de rivier af gezakt door de mangroves. 

Wat een aparte wereld! Slik, modder, takken, lianen maar ook apen, slangen, krabben en heel veel vogels. Prachtig! Veel zeearenden duikend op een prooi en een groot soort ijsvogel gezien. 

Daarna met ons kleine bootje de grote oceaan op. Ons gids was wat huiverig. Later biechtte hij op niet te kunnen zwemmen. Ons bootje landde in 'de buurt van het strand'. Door het water wadend kwamen we aan de wal. Daar beleefden wij onze nieuwjaarsduik. Met veel gebaren werd ons duidelijk gemaakt wat men van ons wilde. Heel veel gelach toen wij met 'het voorstel' instemden. Een grote duik, elkaar wat nat gooien en toen was het klaar. Wij een verhaal en zij een verhaal. Mooi toch. Hoe moeilijk kan het allemaal zijn.

Via het bos naar een vissersdorpje gelopen. Een prachtige tocht langs teakbomen, bomen waaraan een soort cashewnoten groeiden en prachtige vlinders. Ook veel lianen. De hertshoorn (kamerplant) tiert hier welig. Daarna met ons bootje terug naar het rangerstation. Een prachtige tocht! Helaas geen dolfijnen kunnen spotten. Wel gezien hoe krabben worden gevangen en hoe oesters handmatig van de bodem worden gevist. Ook kent men hier mosselbanken.

Na alle superlatieven, als rechtgeaarde Nederlanders, ook iets te zeuren ...

De definitie van strand: langs de zee gelegen land dat uit zand bestaat ...

en dat zand dat doet het hem. Het zit echt overal!!

Wat nu ....

Gisteravond hadden we een tour geboekt naar Ream National Park: een boottocht door de mangrovebossen, dolfijnen spotten op de rivier en een hike de bergen in. Hartstikke leuk en helemaal ons ding!

Vanmorgen vroeg tijdens het 'breakfast included' hoorden we dat de trip niet door ging ... te weinig belangstelling. We waren wel wat teleurgesteld want wat nu ... Speciaal hiervoor waren we een dag langer in Sihanoukville gebleven. We besloten het ticket om te boeken in 'een drie-eilandentoer'. Na een kopje koffie vertrokken we per boot naar het eerste eiland. 

Vlak voor de kust gingen we te anker en konden we snorkelen. Hand in hand dreven we door een prachtige koraalwereld met de mooist gekleurde visjes: en maar wijzen en maar seinen naar elkaar. 

Op eiland twee kregen we een voortreffelijke lunch: barracuda klaar gemaakt op de bbq, salade, brood, rijst en aardappels. Verder konden we daar lekker zwemmen en genieten van de zon. 

Het laatste eiland was weer een snorkel eiland. Cambodja is qua natuur erg mooi en daar rekenen we sinds vandaag ook de wereld onder water bij.

We vroegen het ons al af: mooi blauw water, prachtige baaitjes maar vandaag dan toch het eerste zeilbootje gezien. Voor de liefhebbers: jonkgetuigd.

Weer 'thuis' bleef de vraag wat doen we morgen? Het nationale park trek ons erg aan maar er wordt helaas geen vertrekgarantie afgegeven. Nemen we de gok met het risico morgen te horen dat onze tour weer niet door gaat of gaan we fietsen?

Wordt dus vervolgd ... 

Nu eerst deeten en eten ....

 

Witte stranden.

Koh Rong.

Vanmorgen eerst prachtig de zon zien opkomen. Na het ontbijt genoten van het leventje op dit eiland. Alles is gericht op genieten, luieren, relaxen en chillen. 

Overal kussens, lounge banken, hangplekken, zonnebedjes, parasols en meer dan heerlijk eten. Het relaxen kan hier op allerlei manieren. Zo zijn er ondermeer happy cookies en brownies te koop. 

Wij houden het bij gigantische exotische fruitsalades. Heerlijk zoet.

We vallen wel enigszins uit de toon. Wij hebben de gemiddelde leeftijd behoorlijk omhoog geschroefd. Tja!

Als je te maken krijgt met witte stranden, palmbomen en een blauwe zee dan horen deze foto's gemaakt.

De kinderen vermaken zich hier met vissen. Dat doen ze vanaf zelfgemaakte bootjes. Twee lichtgebogen bamboestokken waartussen piepschuim is geklemd. Voorop en achterop is een mandje geschroefd: een voor de visspullen en een mandje voor de vangst. Ze peddelen met twee plankjes en komen thuis met wat kleine visjes en inktvissen.

Op de terugweg maakten we kennis met een wat woestere Golf van Thailand: behoorlijke golven met schuimkoppen.  

We zijn nu weer terug in Sihanoukville.

... alweer?

Sihanoukville

Vannacht lagen we, met oordoppen in, lekker rustig van onze nachtrust te genieten toen we weer gestommel hoorden. Vorige keer schreven we 'het leek alsof een volwassen kerel in onze bagage snuffelde'. Dit keer hadden we met een echt exemplaar te maken. We keken elkaar, nog wat slaapdronken, ongerust aan. Wat nu weer? Onrustig gestommel buiten, geklop en gerammel aan de deur: iets over ' an old problem' en later 'a present'. Onze buurman, verre van helder, stond voor de deur te schreeuwen. We konden hem moeite tot bedaren brengen. Tenslotte berustte hij in het feit dat de deur niet open ging. Wat een gedoe zo midden in de nacht!

De nationaliteit van onze buurman laat zich raden. Toch?

Om 9.30 uur vertrok de boot, met ons aan boord, naar Koh Rong. Een van de eilanden in de golf van Thailand. Een tocht van 3 uur. Onze bungalow: rieten dak, hangmat op het balkon, lounge kussen op het bankje. Kortom: een bounty paradijs. 

Het water is helder blauw, schoon en heerlijk warm; het strand wit; de lucht strak blauw en de temperatuur meer dan aangenaam! We hebben de middag zwemmend, luierend, wandelend en keuvelend doorgebracht. Heerlijk!!

Met dit leventje is niks mis. Wij komen voorlopig nog niet thuis want tot nu toe leven we, ondanks de 

r-en, zeer onbezorgd en tevreden!

Fietsbroekafscheiding

Maandag 27 januari Sihanoukville

Gelukkig hadden we oordoppen! 

Het nachtleven in Sihanoukville duurt tot het ochtendgloren en is redelijk luidruchtig. Met oordoppen in heerlijk geslapen! Geen geritsel, gezoem of ander ongemak.

Vandaag een dagje plannen, regelen en wat afscheidingen wegwerken.

Na drie weken is er een duidelijke afscheiding tussen bedekt en onbedekt 'vlees'. We hebben een duidelijk fietsbroekje en dito shirtje aan.

Na het regelen van een visum voor Vietnam, een trip per boot naar het bounty-eiland Koh Rong en wat inkopen zijn we naar het strand vertrokken. Daar hebben we de toerist uitgehangen. Op een bedje aan het strand en een cola met een rietje!

Er werd ons van alles te koop aan geboden: fruit, massage, manicure en gekookte krab. De link met kreeft is dan snel gelegd en omdat we dit dier in kleur niet willen evenaren, na een paar uurtjes zon terug naar ons hostel.

Lekker gelezen, wat gemaild, gewatsapped kortom: een lekker relaxed dagje.

We komen een aantal onbekende beroepen tegen. 

Zo is er de 'ijsblokje' maker: enorme blokken ijs worden eerst in stukken gezaagd en gaan of per blok in een grote koelbox voor de stalletjes langs de weg of de blokken gaan in een soort gehaktmolen waarna er crushed ijs voor de limonade uitkomt.

De 'fluiter': een meneer of in z'n gewone kloffie of strak in uniform staat langs de kant van de weg voortdurend schel en indringend op een fluitje te blazen. De noodzaak is ons totaal onbekend.

De 'klappersaptapper': er zijn hier ontzettend veel kokosnoten. De meeste daarvan worden in 8 hoeken gehakt om leeg te kunnen drinken. 

De 'houtskoolmaker': er worden een soort termietenheuvels gebouwd van laagjes zand en hout. Door een soort rook/brand procedé wordt dit hout prachtig houtskool. Aangezien alles hier op houtskool wordt gebakken, gebraden, gewokt en gefrituurd lijkt ons dit een lucratieve bezigheid.

Verder zijn er natuurlijk de tuk tuk drivers, de dames die epileren met een draadje (au!), de bedelmonniken en de zonnebril/armbandjes/riem en horlogeverkopers. De rest van de bevolking brengt, even generaliserend, het grootste deel van de tijd in hun hangmat door.

De temperatuur zal daar zeker debet aan zijn maar een ding is zeker men heeft hier een ander ritme dan wij gewend zijn.

Levende have

Van Kampong Seila naar Sihanoukville

Het eventueel bruisende nachtleven van Cambodja is tot nu toe aan ons voorbij gegaan: iets van kippen en stokken. Vanacht was bijzonder enerverend.

We zijn er nu na 3 weken wel aangewend wat klein (on)gedierte in ons slaapvertrek aan te treffen. Heel sporadisch een kakkerlak. Eerlijkheidshalve was het er tot dusver maar een. Wel gelijk een mega exemplaar. Verder wat gekko's, die ons met hun typische geluid uit de slaap houden en wat hagedisjes die langs de muren omhoog of omlaag schieten. Af en toe reist er een als verstekeling in een van de fietstassen een stuk mee. Gisteravond toen wij na een lange tocht de ogen wilden sluiten bracht wat geritsel ons dan ook niet echt van ons stuk. Onze privé paalwoning bleek toch iets minder privé dan verwacht. 

We hadden op een gegeven moment het idee dat er een volwassen kerel in onze bagage stond te rommelen. In het licht van de zaklantaarn zagen we een bruin diertje met een lange staart wegschieten. RATTEN!! Getver!!! De spullen zoveel mogelijk opgeruimd en hoog weggeborgen. Alles wat eetbaar was ging mee onder de klamboe. Dit bracht nog geen soelaas. Uiteindelijk de rest van de nacht met het licht aan geslapen.

Tijdens het ontbijt bleek een van de bidons zodanig te zijn aangevreten dat hij lek was. 

De uitdrukking 'van de ratten besnuffeld' heeft voor ons ineens een andere dimensie.

Ondanks dit waren de benen en de moraal prima toen we op de fiets stapten. Nog iets vroeger vertrokken. Dit en vanwege de warmte en vanwege de te overbruggen afstand. Na nog 45 km highway 4 konden we afslaan. De heuvels werden behoorlijk pittig en er moest geklommen worden. 

Berg op zakt de gemiddelde snelheid onder de 10 km per uur. Daar staat tegenover dat in de afdaling makkelijk een snelheid van 35 tot 40 km wordt bereikt.

Rond het middaguur zagen we de zee. De kust van Cambodja is in zicht!

Het was nog een hele toer een slaapplaats te vinden. Sihanoukville is het Loret de Mar van Spanje, het Chersonisos van Griekenland en het Renesse van Nederland. Een kustplaats en daardoor dus druk. 

Uiteindelijk toch nog vlak bij het strand een bed gevonden!

Van Kampong Speu naar Kampong Seila

Highway 4

Highway 4 was vandaag niet te vermijden

Is niet de meest relaxte en rustigste fietsroute

Getoeter: 'in beeld' en 'gezien' en getoeter met daarna een duim uit het raam

Heuvels en bergen komen weer in zicht

Warm, erg warm vandaag!

Als beloning een privé paalwoning met prachtig uitzicht

YOLO! (you only live once) 

4 x 22,5 km gefietst vandaag!

Kampong Speu

Van Phnom Penn naar Kampong Speu

Gisteravond kwamen we er achter dat de toch al zwakke derailleurkabels van de Giant nu, door indringend stof, helemaal kapot waren. De tas met gereedschap en reserveonderdelen moest er aan te pas komen. We kregen veel hulp in de vorm van roestige schroevendraaiers, tangen, beitels en zelfs een bijl (!), veel commentaar (positief of negatief blijft een vraag) en men probeerde de boel steeds uit handen te nemen. Tenslotte bleven er veel kijkers over. Het vervangen van de kabels ging prima maar een van de gripshifters is definitief kapot.

Vanmorgen vroeg dus eerst naar de fietsenmaker. Daar werd de klus snel geklaard.

Lekker weer op de fiets!!

Het drukke Phnom Penn hebben we achter ons gelaten. We hebben nog nooit zoveel brommers bij elkaar gezien. Wij dachten dat Bangkok druk was ... dit is tot de macht 3 drukker. Tot onze grote hilariteit zagen we iemand op de brommer rijden met aangesloten infuus + standaard!

Nadat we de stad achter ons hadden gelaten kwamen we op back roads terecht. Fijn rood grind maar prima te fietsen. De rijstvelden zijn nu, na de oogst, geel. We hebben veel vogels gespot: witte reigers, ibissen, een hop, klapeksters, veredelde spreeuwen en kuddes (zwermen, roedels??) pekingeenden. Al zullen die hier wel anders heten. We zien ze trouwens 's avonds platgeslagen maar lekker knapperig geroosterd in de verschillende stalletjes terug.

Helaas werd de weg steeds muller. 

Ieder kind weet dat zandtaartjes maken met hard zand beter gaat dan met zacht zand. Dat geldt ook voor fietsen .... het werd steeds zwaarder. Maar wel ontzettend mooi. 

De brug die we moesten passeren bleken wat zandzakken in een modderpoel te zijn. Ook die hindernis hebben we overwonnen.

Na een dikke 50 km fietsen kwamen we in Kampong Speu aan. We zagen een hotel en besloten die maar te nemen. Heerlijk fris witte lakens en een lekker warme douche. 

De voormalig senior rotating nog wat engineer heeft na een dag fietsen nog een tijdje werk om de roterende delen schoon te maken, te smeren en te oliën.

Killing Fields

Donderdag

Vandaag behelst het programma de Killing Fields Choeung Ek.

Er zijn in Cambodja honderden Killing Fields. Deze is bekend omdat hij zo dicht bij Phnom Penn ligt.

We zullen jullie de details besparen. Meer dan verschrikkelijk!! De Nederlandse (!) audiotour vertelde duidelijk hoe het bewind van Pol Pot en consorten in elkaar stak. Wat een zieke geest! 

Een verschrikkelijk detail: om kogels te besparen werden vrouwen en kinderen met hun hoofden tegen een bepaalde boom geslagen. Deze boom is nu behangen met geluksarmbandjes.  

De rit naar deze voormalige boomgaard was een grote hap fijnstof. Zoals vele grote steden is ook Phnom Penn een grote bouwput. Er wordt voornamelijk aan de weg gewerkt. Helemaal als je in de ochtendspits op weg gaat is er en qua stof en qua verkeer geen doorkomen aan. Ze kennen hier geen smog alarm maar anders werd die zeker afgegeven - code rood.

Opnieuw moeten alle draaiende delen in de olie. Ook het, met warm water (nou ja, de ergste kou is er net af) pas gewassen haar moet opnieuw. Na deze rit had ons haar, hoe kort ook, waarschijnlijk, haar natuurlijk kleur terug.

De Cambodjanen hebben het zo gek nog niet bekeken met hun stofkapjes. 

Op andere fronten geldt de uitspraak die Asterix voor de Romeinen bezigd ook voor de Cambodjanen: rare jongens.

We moeten erg wennen aan de dames, die in onze ogen, in hun pyjama over straat paraderen. Ook blijven de teenslippers met sokken een raar gezicht. Teenslippers zijn hier overigens een ontzettend handig schoeisel daar het gebruikelijk is bij het betreden van een winkel, of iets dergelijks je schoenen op de stoep te laten staan. Wel hebben we ontdekt dat je hier sokken met een aparte grote teen kunt kopen. Dus stel: we kunnen voor de liefhebbers (HvdW te Oa/dA) een paar meenemen. De slipper wordt ook gedragen in de bouw. Terwijl men op stellingen klimt of met grote derde handjes blokken beton versleept. Men kent hier vast geen ARBO wetgeving.

De snacks op straat zijn, opnieuw in onze ogen, vreemd. Er worden veel kippen-, ganzen- en eendeneieren verkocht. Wij kennen de gekookte variant. Hier worden de eieren in een rieten mandje boven een vuurtje gestoomd. Verder worden hier stokbroodjes met bolletjes ijs erin verorberd. 

Morgen vertrekken we. Het doel is Sihanoukville. Dat is nog zeker 250 km fietsen. We krijgen dan weer te maken met de vraag: waar slapen we onderweg?

Wordt vervolgd!

Stof en stil!!!

Met de bus van Siem Reap naar Phnom Penn

Er was ons verteld dat de weg van Siem Reap naar Phnom Penn niet erg best was: opgebroken, niet erg interessant en lang. 'Niet doen en neem de bus' was de raad van de allereerste fietsers die wij, vlak na het passeren van de Cambodjaanse grens, tegenkwamen. Wijze raad moet je opvolgen dus besloten wij de fietsen op de bus te zetten.

Nadat wij het busstation binnen kwamen rijden werden we letterlijk besprongen door allerlei mannen die ons hun bus wilden 'verkopen'. 

Nadat de keus gemaakt was gingen er behalve onze 2 fietsen nog 5 brommers mee het ruim in. Het past altijd desnoods met enige geweld. De bus was stampend vol en wij waren de grootste attractie. Gelukkig zette de chauffeur na verloop van tijd, een dvd op met een soort mix a la André van Duin met Corry van Gorp en Najib Amali. Dit leverde veel smakelijk gelach op en dat was voor ons weer vermakelijk. Ook de dvd met karaoke vond veel bijval.

Na twee uur rijden hield de bus langs de weg een korte sanitaire stop. Iedereen ging langs de kant van de weg zitten. 's Lands wijs, 's lands eer en als de nood hoog is .... 

We waren blij dat we de bus gekozen hadden. De weg was inderdaad verschrikkelijk slecht. De volledige 300 km waren er wegwerkzaamheden. 'Road under construction' en hoe: de vluchtstrook, waar wij meestal fietsen, lag zo'n 50 cm lager dan de weg zelf en alleen maar steenslag en stof. De net gepoetste, gesmeerde en geoliede draaiende delen zouden compleet zijn vastgelopen. De bomen, de huizen werkelijk alles zat onder een dikke laag rode stof. Zelfs in de bus werden we bedekt met een fijn laagje.

Onderweg kwamen we vooral langs rijstvelden. Waterbuffels en schonkige ossen met insect-etende vogels op de rug, liepen door de velden. De huizen, nog steeds paalwoningen, hebben grote oppers hooi om de beesten bij te voeren. Dat is hard nodig want er zit niet veel vlees aan deze runderen.

De weg voerde langs het Tonle Sapmeer. Dus veel aanbod van vis op de markten. Vooral veel vis die ligt te drogen in de zon.

Uiteindelijk na een uur of 7 kwamen we in Phnom Penn aan. Alles bagage, goederen, brommers en tenslotte onze fietsen werd uitgeladen en wij werden aan alle kanten aangesproken. Men was vooral benieuwd naar de prijs van onze fiets: onbetaalbaar! We willen ons stalen ros voorlopig nog lang niet kwijt. 

De weg naar ons hostel was moeilijk te vinden. De wegen zijn hier genummerd maar kent dubbelingen doordat er verschillende wijken zijn. Uiteindelijk werden we door een vriendelijk en geduldige dame op de brommer gebracht. Dat wil zeggen, zij op de brommer en wij als een gek fietsend door het hectische verkeer van Phnom Penn. Daarbij was het al aardig donker!

Stil!

Dinsdag. 

We begonnen onze dagtocht bij het Royal Palace. Zeker 'royaal': een immense rijkdom en een groot complex. Een van de gebouwen, de zilveren pagode, heeft een vloer die helemaal bedekt is met zilveren tegels. Verder herbergt deze pagode de meest prachtige boeddha's: van hout, van massief goud (90 kilo) en een 50 cm grote boeddha van smaragd. 

Daarvandaan zijn we verder gegaan naar Wat Phnom. We ontdekken ieder keer weer andere gewoonten en gebruiken. In alle tempels wordt geofferd. Vaak fruit, wierook en geld. Hier zagen we compleet geroosterde speenvarkens liggen en ook kon je vogeltjes kopen die je daarna hun vrijheid terug mocht geven.

's Middags naar het genocide museum. Hier maakten we kennis met de verschrikkelijke praktijken die Pol Pot en zijn rode Khmer leger er op na hield. Ondanks de brandende zon meer dan kippenvel. We waren er stil van. 

Helaas beseffen we ook dat de mens hardleers is. Zie wat er nu bv. in Syrië gebeurt. 

Om de dag niet in mineur af te sluiten nog over de Russchische markt geslenterd. Veel van hetzelfde maar ook wel weer vermakelijk.

Lopend door Phnom Penn is een uitdaging opzich. De stoepen worden gebruikt als parkeerplaats voor auto's en voor de gigantische hoeveelheid brommers en tuk tuks. 

Het oversteken begint ons, na een dag gewenning, aardig te bevallen. Je stapt de straat op en loopt in ongeveer hetzelfde tempo naar de overkant van de straat. Het verkeer gaat eerst voor je langs totdat er achter je meer ruimte is. Eigenlijk heel simpel.

De hele dag te voet door Phnom Penn daarom de laatste kilometers een tuk tuk driver gelukkig gemaakt.

Drijvende dorpen

Siem Reap

We hebben zaterdag de boot genomen van Battambang naar Siem Reap over de Sangker rivier. Een acht uur durend lesje 'dankbaarheid'.

Of je wiegje nu een 'stijfselkissie' was of een familiestuk bekleed met prachtig kant, het feit dat ie in Nederland stond/staat is een groot geluk.

Natuurlijk weten we dat veel mensen het minder hebben. Tv beelden met ellende, oorlog en honger bevestigen dat dagelijks. Het was een cultuurshock!

De tocht voerde langs drijvende dorpen en vissershuisjes. Je woont waar je werkt. Maar wonen .... vier palen, een stuk golfplaat en wat plastic.

Kleine kinderen baggerend in de klei vlak naast de rivier. Iemand die de was doet. Een ander die toilet maakt en vlak daarnaast iemand die toiletteert. 

De mensen leven van de visvangst. Vanaf smalle, ranke bootjes gooien de vissers hun netten uit. Weggegooide plastic waterflesjes fungeren als drijvers. Ook wordt er gevist met enorme bamboe constructies waaraan mega kruisnetten hangen. 

Een manier van vissen, die wij nog nooit eerder hadden gezien, was een gevlochten bamboe 'kooi' waarin allemaal takken waren gestoken. Dit geheel wordt na enige tijd met man en macht, waarbij men tot aan de nek in het water staat, weer naar boven getild.

We schrokken van de enorme hoeveelheid plastic langs de rivierkanten. Wat een troep en bijna niet afbreekbaar. Wij kopen vanaf nu geen nieuwe flesjes water maar vragen om een 'refill'.

De drijvende dorpen was iets minder confronterend. Maar een manier van leven waar wij ons geen voorstelling van kunnen maken. Een heel leven dat zich alleen maar afspeelt op een aantal vierkante meter en het water. De kinderen hebben geen veldje waar ze een balletje kunnen trappen, waar geknikkerd of touwtje gesprongen kan worden. Er is alleen dat smalle bootje! Drijvende winkels, drijvende scholen en zelfs drijvende varkenshokken!

Aan het eind van de tocht kregen we te maken met de zgn drijvende tuinen. Enorme pollen waterlelies en waterhyacinten. Onze boot moest er een aantal keer met flinke gang doorheen en daarna moest de schroef schoongemaakt.

Stil van alle indrukken fietsten we het laatste stuk naar Siem Reap.

De dag ervoor hadden we een guesthouse kunnen reserveren. De eerste keer dat dit mogelijk was! We komen in toeristische oorden. Het zou toch enorm jammer zijn als er voor ons geen plaats in de herberg zou zijn en dat we daardoor de een na grootste toeristische attractie van Cambodja zouden moeten missen: Angkor Wat.

Zondag hebben we Siem Reap verkend: the old market, Wat Bo en het koninklijk paleis. 

Verder hebben we de bus terminal gezocht en uiteindelijk ook gevonden. Het busvervoer is hier heel anders geregeld dan wij gewend zijn. Allerlei touroperators verkopen busreizen. Dit is dan inclusief een pick-up vanaf je hostel. Dat werkt in ons geval met de fietsen niet echt. Je kunt ook een kaartje bij de buschauffeur kopen maar ja dan moet je wel weten waarvandaan de bus vertrekt. Is nu geregeld. 

Wij willen met de bus naar Phnom Penn. De meer dan 300 km lange te overbruggen afstand is niet echt interessant en alleen maar langs de highway. Daarbij komt dat er (bijna) geen slaapplaatsen te vinden zijn.

Aan het eind van de dag hebben we tickets geregeld voor Angkor Wat. Toen heel snel naar Phnom Bakheng. Dit complex ligt op een berg en vanaf daar zou de zonsondergang meer dan magnifiek zijn. Inderdaad. De zon ging prachtig onder.

Maandag stond de wekker op 5 uur. Samen met vele anderen genoten van de zonsopkomst bij Angkor Wat.

Daarna de verschillende tempels bekeken: Angor Wat, Angkor Thom, Bayon en Ta Phrum.

Wat een schitterende gebouwen moeten dat ooit geweest zijn. Je komt ogen tekort. Enorme tempel complexen met prachtige reliëfen, beelden en zuilen. Bij een van de tempels Ta Phrum heeft de natuur de regie in handen genomen. Grote bomen met enorme wortelvertakkingen nemen bezit van deze tempel. 

Indrukwekkend! En daar mogen en kunnen wij zomaar wat tussendoor fietsen!!

Toegift:

Battambang

Van Pailin naar Battambang:

We fietsen door het gebied waar cassave wordt verbouwd en verwerkt. De oogst is net geweest. We zien nu langs de kant van de weg en vooral regelmatig ook op de vluchtstrook (daar waar wij meest fietsen!) de in stukjes gehakte cassavewortel liggen. Waarschijnlijk moet het worden gedroogd. Hele families zijn aan het hakken. Ook kleine kinderen werken mee. Met vlijmscherpe hakmessen hakken ze de wortels op kleine hakblokken in stukjes. 

Ook de mais en de rijst zijn geoogst. Alles ligt te drogen langs de kant van de weg of op de erven. Wat kippen, op hoge poten, scharrelen er samen met hun kuikens tussendoor. 

De mensen wonen hier voornamelijk in 'paalwoningen'. 

Men leeft onder de woning: daar wordt gekookt en gespeeld. Af en toe zien we zelfs een biljarttafel staan. We gokken dat men in het bovengedeelte onderdak slaapt. Alhoewel we veel hangmatten onder de woningen zien. Er scharrelt van alles op de erven. Honden, katten, kippen en kuikens en een enkele os.

Als wij voorbij komen en soms al ver tevoren, beginnen kleine kinderen te zwaaien en te roepen. Natuurlijk zwaaien en roepen we braaf terug.

De afstand vandaag was te lang om via de backroads te fietsen. Dat houdt te veel op dus helaas moesten we op de hoofdweg houden. Het verkeer is hectisch. Het schijnt een vorm van beleefdheid te zijn om je komst toeterend aan te kondigen. Wat een herrie. Iedere keer schrikken we weer en hebben het idee dat we iets verkeerd doen. Nee dus. Hier zullen we zolang we in Cambodja zijn aan moeten wennen.

Het is vermakelijk om de passerende mensen te bekijken.

De hoofdbedekkingen zijn zeer divers en apart. Onze voormalige koningin zou er een zware dobber aan hebben om dat te evenaren: van, zeg maar, gehaakte wc-rol houders voor achter op de hoedenplank tot de meest futuristische zonnehoeden. Nog geen unoxmuts gescoord. Vooral de mensen die op het land werken zijn volledig bedekt.

Het avondeten is iedere keer een verrassing. 

Gisteravond kwam een meisje allerlei kruiden aan ons tafeltje mengen tot een sausje en kregen we voorgeschoteld wat de pot schaft. Vanavond waren ze ons liever kwijt dan rijk ivm de taal. Een andere gast, een jonge vent, moest komen vertalen. Hij adviseerde, op ons verzoek, de noedels met 'beef'. Ons biertje werd geserveerd met een een rietje. Heerlijk gegeten en zonder rietje was het bier heerlijk en op goede temperatuur.

Kortom ieder dag zorgt weer voor verrassingen.