De weg voert ons vandaag van A naar B en daar is eigenlijk alles mee gezegd. Niet een heel interessante route dus. Af en toe zitten er een paar mooie stukjes in maar als we weer op de 'grote' doorgaande weg belanden is het gewoon kilometers draaien.
Natuurlijk valt er toch het één en ander te melden. Zo merken we op dat in de wat grotere plaatsen de (gokje) Vietnamese staatsradio van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat (wederom gokje) propagandistische geluiden laat horen. Ben je mooi klaar mee! Je zult last hebben van hoofdpijn en naast een speaker wonen! Wat hoofdpijn betreft: dat is hier zichtbaar voor een ieder. Alle mensen die met een pleister op hun slapen rondlopen hebben pijn; hoofdpijn.
Na een goede drie weken genoten te hebben van de kleurrijke traditionele kleding zijn we nu weer beland in de haute couture van de pyjama. Zelfs de heren Clemens & August Brenninkmeijer zouden er moeite mee hebben. Verder valt te melden dat veel mannen hier met een groene tropenhelm op rondlopen en deze ook op de brommer gebruiken. We zagen zelfs dat de vogelverschrikkers in de rijstvelden getooid zijn met deze helm. Ook de 'reguliere' bromfietshelm en natuurlijk de rieten hoed wordt gebruikt om de vogels af te schrikken. Geweldig!
Het is weer warm vandaag. Daar weten de Vietnamesen wel raad op. Ze dopen een klein lapje in koud water en knopen dat als een hoofddoekje op hun hoofd. Daar gaat de rieten hoed weer overheen. Esthetisch misschien niet verantwoord maar het hoofd koel houden ...
De dorpjes veranderen wat van karakter. Soms doet het wat Chinees-achtig aan met pagodes en tempeltjes met draken en omkrullende dakranden. Ook zien we bij sommigen mannen zo'n Chinees achtige sikje. We zitten helemaal niet meer heel dicht bij China dus ...?
Een andere keer zien we kerktorens aan de horizon. Dat is dan ook wel weer een raar gezicht.
Aan het eind van de rit zien we prachtige bergen verrijzen. De karstbergen van Ninh Binh en Tam Coc. Dit gebied wordt het 'Halongbay in de rijstvelden' genoemd.
We nemen onze intrek in een hotel en lopen even later een rondje door het dorp. Dorp is een groot woord voor de lange straat met alleen maar toeristenwinkeltjes en bijbehorende prijzen. We lopen een rondje om het meer en we zitten even op een randje bij de rivier te kijken naar de roeiers die de toeristen langs de verschillende grotten roeien.
Dat roeien gebeurt hier niet met de armen maar men gebruikt de voeten. Waarom ... we moeten het antwoord schuldig blijven.
Dan belanden we in de buurt van de markt. Er wordt langs de kant van de weg van alles en nog wat gebraden en gebakken. We proeven hier en daar wat. Erg lekker allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten