Nadat we op de markt nog snel even wat inkopen hebben gedaan, stappen we op de fiets. We hoeven niet heel ver. Het is onze laatste volle dag in Laos. Morgen loopt ons visum 'af' en mogen we, volgens de Vietnamese papieren, de grens aldaar passeren. Het is de bedoeling tot het laatste dorp, met slaapgelegenheid, voor de grenspassage te fietsen. We moeten daarvoor nog wel een behoorlijke klim volbrengen.
Die klim begint na 5 km en hij is inderdaad behoorlijk pittig. We moeten alle zeilen bijzetten. De glad geasfalteerde weg is heel rustig. We kunnen de 'ideale lijn' redelijk volgen maar de benen 'branden'. Het wordt bijna saai maar het landschap is ongekend prachtig. We denken iedere keer 'mooier kan niet' maar dan blijkt een volgende tocht toch weer opnieuw prachtige en misschien nog mooiere vergezichten op te leveren. Het noorden van Laos is groen en steil maar ontzettend mooi.
De mensen die hier wonen en leven hebben niet veel. De kinderen die soms een stuk met ons mee rennen doen dat op blote voeten. Aan hun kleding, als ze die al dragen, ontbreken alle knopen, zijn de ritsen stuk, zitten vol gaten en ze zouden volgens onze normen niet eens meer in aanmerking komen voor de Humanitasbakken. Dit is toch wel schokkend om te zien.
We komen langs een Akha dorp met 'spirit'sterren.
Er zijn hier behalve de kop van een dier ook nog twee pootjes op palen gespijkerd. Wat een andere wereld, wat een andere gewoontes en gebruiken en wat een andere waarden en normen dan wij gewoon zijn.
We moeten onderweg vaak water kopen. Soms is dat niet voorradig en krijgen we bevroren sinaasappelsap te eten/drinken.
Dan komen we in Muong May aan. We vinden een guesthouse maar maken eerst zelf de wasbak en de toilet maar schoon vóór we die gebruiken. De Laotianen zijn soms enorme viespeuken. Schoonmaken is een woord dat zij niet kennen en dus ook niet in de praktijk brengen!
Er wordt nog wel gauw even een veger door onze kamer gehaald. Er liggen allemaal .?. het lijken wel blaadjes van één of andere boom. Totdat we vlak voor de deur van onze kamer een grote bak met vliesvleugeligen zien staan. De beestjes worden van hun vleugels ontdaan en zullen straks wel in de pan verdwijnen. De vleugeltjes wapperen in het briesje alle kanten op.
Na de douche leggen we ons, zoals dat zo mooi heet, even te rusten. Al snel klinken er geluiden van iemand die in totale rust is. Daar hebben we nog een mooi verhaal over: in de bus stapt een meisje met een plastic zak vol eieren in haar hand. Het zijn er al gauw een stuk of 20. De eiercomsumptie is hier enorm groot. We hebben regelmatig mensen bij de lunch vier à vijf gekookte eieren zien wegwerken.
Het meisje vindt een zitplaats, stouwt haar bagage in het net boven haar hoofd maar houdt de eieren voorzichtig in haar hand. Laotianen slapen overal en altijd. Ook dit meisje geeft toe aan de zwaarder wordende oogleden. Eén van de kenmerken van slaap is de totale ontspanning van alle spieren. Ook de spieren van de hand met daarin het zakje eieren ontspant zich ... dat wordt dus omelet of roerei!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten