Volgens de jongen van het hotel vertrekt de eerste bus richting Lai Chau om 7 uur. Wij hebben daar, gezien vorige ervaringen, niet heel veel vertrouwen in maar besluiten toch maar om paraat te staan. Er rijdt inderdaad om 7 uur een busje voor. De fietsen gaan boven op het dak, de bagage gaat onderin en wij worden bekeken alsof we van Mars komen. Men komt bij ons staan, kijkt van zéér dichtbij wat wij doen en wederom is ons vel 'bevoelenswaardig'.
We zijn ontzettend blij met de feedback van Paul en Anne maar ...
'He guys, road under constructie ... ??? ... there was no road left.'
Verschrikkelijk! Het busje gaat tot z'n assen door de dikke drek en niet een klein stukje maar bijna de hele route lang.
De eerste 10 tot 20 km is de weg nog prima en de omgeving prachtig.
Dan een dikke 100 km: modderpoelen, steenslag, gaten, kuilen en drek. Ook de omgeving is naargeestig. Men is bezig met de realisatie van een groot stuwmeer en een electriciteitscentrale. Er worden dorpen uit de grond gestampt en aan de infrastructuur wordt nog hard gewerkt.
De laatste 20 km kunnen we weer genieten van een schitterend uitzicht. Op de rijstvelden wordt hard gewerkt. Waterbuffels staan voor de ploeg gespannen, jonge rijstplantjes worden geplant en de dammetjes tussen de verschillende rijstveldjes worden weer in conditie gebracht.
Het contact met de mensen in de bus tijdens de busreis zelf was weer een prachtige ervaring. Als we moeten wachten omdat de weg geblokkeerd is krijgen we kleine, harde zure pruimen aangeboden. We krijgen er wat suiker (denken we) bij aangeboden. De eerste hap is 'schrikken', het is namelijk zout. Zuur en zout blijkt een prima combinatie. De pitten spuug je gewoon uit, ook als de bus alweer rijdt. Bij de tweede blokkade proberen we ons Vietnamees weer een beetje op te halen. Er schijnt iets helemaal mis te zijn met onze uitspraak. Er wordt enorm gelachen om onze pogingen 'kip, koe en varken' goed uit te spreken.
De sanitaire stop onderweg is een collectief gebeuren. Eerst gaan de mannen allemaal achter een huis, daarna gaan de vrouwen gezamenlijk achter datzelfde huis.
Dan komen we aan op het busstation van Lai Chau. Het plan was om hier te overnachten en dan morgen de bergen rond Sapa te beklimmen. De fysieke krachten zijn echter na de min of meer open verbinding tussen 'voedselingang' en de 'restantenuitgang' zodanig verminderd dat een lichamelijke inspanning als bergop naar Sapa nog niet binnen de mogelijkheden ligt. Daarbij staat het busje naar Sapa klaar en kunnen we zo overstappen. Een prachtige tocht!
Even een klein oponthoud vanwege een lekke band ...
Dan begint een gigantische klim! We zijn aan de ene kant blij dat we in de bus zitten aan de andere kant hadden we deze klim ook graag willen volbrengen. Uiteindelijk zijn we tevreden met de beslissing die we hebben genomen.
We vinden een prachtig hotel. Een dergelijke mooie, schone en luxe kamer hebben we nog niet vaak gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten