Daar de buitentemperatuur nog niet bekend is en het tijdstip vroeg, trekt de meest kouwelijke van ons twee een overhemd aan. Als we de tassen op de fietsen hijsen komt er net een groot gezelschap, voornamelijk bestaand uit dames, uit een ander hotel stappen. Grote hilariteit: twee Europeanen op de fiets. Er wordt eens in de banden geknepen, de remmen worden uitgetest en de bel wordt uitgeprobeerd. Ook worden de tassen gewogen. We bieden aan dat men de fietsen even mag uitproberen. Dat is net een stapje te ver.
Dan wordt de aandacht verlegd: de fietster wordt eens goed bekeken. Er wordt op de dames gewezen, op borsten gewezen en dan weer naar de vrouwelijke helft geknikt. Aha, 'ze' zijn verstopt onder het overhemd. De dames willen bewijs en ineens zijn 'we' blootgesteld aan 'ongewenste intimiteiten'. Opnieuw grote hilariteit.
Wat een bijzonder volk.
We scoren op de markt een grote pompelmoen en hebben een gesprekje met een 10 jarig jongetje dat samen met zijn vader op de stoep zit. Het jongetje spreekt ons aan met de standaardzin 'where are you from?' Wij beantwoorden de vraag keurig en visa versa wordt naar naam en leeftijd gevraagd. We prijzen hem met zijn Engels; vader zit te glunderen.
Dan stappen we op de fiets. De route voert ons voor het grootste deel tussen de bergen door.
Af en toe ontkomen we niet aan een klimmetje en een klim. 'Lucky us' is het wegdek, in tegenstelling tot gisteren, biljartlaken strak. In de afdalingen vergeet je al snel de inspanning die de klim heeft gekost. We passeren veel 'etnic villages'. De vrouwen dragen prachtig gekleurde kleding. De basis is zwart maar afgezet met brede bont gekleurde stroken borduurwerk. Sommige dames dragen prachtige plooirokken en beenkappen. De hoofdbedekking is in ieder dorpje weer verschillend. We zien zwarte piramidevormige hoeden, bont gekleurde shawltje boven op zwarte kappen, helmachtige zwarte mutsjes met de mooist gekleurde pompoenen aan weerskanten. Het is moeilijk op de gevoelige plaat vast te leggen. We krijgen niet altijd toestemming of de dames 'sneaken' weg.
Het lijkt erop dat ook hier de zondagsrust in ere wordt gehouden. Het is rustig op de weg en rustig in de dorpen. Kinderen spelen in de rivier, klimmen in de bomen en schreeuwen enthousiast als wij voorbij komen. Volwassenen doen even enthousiast mee. Op de velden wordt altijd gewerkt. We vermoeden dat Moederdag hier een onbekend fenomeen is.
Na een kleine 60 km komen we in het plaatsje Muong Cha aan. Er staat een bus klaar voor vertrek naar Lai Chau. Dat is ons einddoel voor morgen. Op advies, via de mail van Paul en Anne, nemen we dit stuk de bus. Volgens hen: "road under construction, lots of mud and very bad shape. Landscape not so nice: dams, city build out nowhere". Als we belangstelling tonen liggen onze fietsen al bijna op het dak. We laten ons niet gek maken en willen eerst een duidelijke prijs voor twee personen en twee fietsen. Dat schijnt een gigantisch moeilijke vraag te zijn. Er komt geld uit de buidel om te tonen hoeveel één persoon moet betalen, er komt geld om te tonen hoe duur het is om een fiets te vervoeren. Er wordt enorm gegoocheld en met geld heen en weer geschoven. Wij bedanken voor de eer. Geen duidelijke prijsafspraken is vragen om moeilijkheden weten we nog van twee maanden geleden.
Daarbij we hebben geen water en nog niet gegeten. De bus rijdt zonder ons weg. Wij gaan op zoek naar een eettentje. Die is snel gevonden. We eten heerlijk.
Het guesthouse is net zo snel gevonden. We doen een wasje en besteden de rest van de middag aan lekker wat hangen, routeplanning en slenteren.
Om nog even in 'kleur' te blijven: de koperen ploert schijnt, de lucht is blauw, de rijstvelden zijn prachtig groen en de kam van de haan is rood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten