We besluiten met z'n vieren een wandeltocht naar een van drie, op loopafstand bereikbare, dorpjes te maken. We volgen een tamelijk breed pad en worden aan beide omringd door hoog karstgebergte.
Na een uurtje wandelen komen we bij een grot. We betalen 'entrance fee'. Volgens de borden wordt dit geld direct gebruikt voor onderwijs en 'healthcare'. In de grot zoeken we onze weg met behulp van zaklampen en steenmannetjes. We zien mooi gevormde druipsteenformaties. Op een gegeven moment worden de doorgangen wel erg nauw en de grond wel erg glad.
We gaan terug en vervolgen de wandeling. We komen een aantal keren op een kruising. Kop of munt bepaalt de richting die we kiezen. Uiteindelijk komen we in een heel klein dorpje: Ban Na. Er zijn wat kinderen aan het hoepelen met bamboeringen. We zien, in de middle of niks, een guesthouse met terras. Er is alleen geen sterveling te zien. We gaan zitten maar er verschijnt niemand.
We lopen wat door het dorpje. Hier is alles gemaakt van hout en bamboe. In andere dorpen is er nog wel eens een ondergrond van steen of cement. We komen langs een schooltje en nemen een kijkje. Twee juffen liggen op de bankjes te slapen: lunchbreak.
Dan komen we bij een tweede guesthouse. Hier is enig leven. We gaan zitten en bestellen wat te eten en te drinken. Zoals altijd duurt het nu ook erg lang voor er wordt opgediend. De mannelijke leden van het gezelschap vinden zelfs tijd voor het knappen van een uiltje. Beide gebruiken een Laotiaanse manier. De één gaat op een kleedje liggen de ander gebruikt de hangmat.
Het eten is heerlijk.
Door de rijstvelden, een zijarm van de Nam Ourivier volgend, gaan we terug naar Muang Ngoi.
Onderweg zien we groep jongetjes vissen vangen. Zij hebben een soort harpoenen gefabriceerd van hout, rubber en ijzer. Met een duikbril op speuren ze het water af.
Als ze een visje in het vizier krijgen komt de harpoen te voorschijn. In hun mandjes hebben ze allemaal echt wel een maaltje vis. Ze zijn er ook erg trots op en laten zien hoe de harpoen werkt en hoeveel visjes er zijn gevangen.
We eten 's avonds wat met elkaar en kruipen vroeg in onze lakenzakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten