We treffen May, onze gids voor de komende twee dagen, op weg naar het 'meetingpoint'. We doen wat inkopen op de markt en dan gaan we.
We trekken hoog de heuvels in. We hebben prachtige uitzichten en May vertelt enthousiast over de verschillende dorpjes die we passeren en over het leven in de bergen. We passeren grote marihuanavelden.
De planten worden na het oogsten behandeld zodat er draad van gemaakt kan worden. Deze draden worden handmatig aan elkaar 'gesponnen' en daarna nog met een soort van vliegwiel tot weefdraden gesponnen. De traditionele kleding wordt hiervan gemaakt. We zien de indigoplanten. Deze zorgen voor de typische blauwe kleur. Veel dames hebben blauw-groene handen van het verven.
We eten een kop noodlesoep met gebakken ei, kool en tomaat. We krijgen er zoet brood en komkommer bij. We krijgen een mango 'toe'. Dan gaan we verder omhoog.
Ver beneden ons zien we een dorpje liggen dat is het einddoel van dag één. We dalen af door maisvelden, langs rijstterrassen, we klimmen over 'zwerfkeien' en uiteindelijk bereiken we het huis van May.
O, o, en opnieuw schrikken we van het weinige dat de mensen hier bezitten. Er is een 'onderkomen' en dat is het. Kaal beton, wat kleine plastic stoeltjes en een tafeltje. Dan is er nog de keukenruimte. Er is een 'natte hoek'. Via een ingewikkeld slangensysteem wordt gekookt met water uit de bergen. Deze natte hoek is tevens badkamer en wasruimte. Er is verder een vuurkuil met twee ijzeren staven waar de potten en pannen op kunnen staan. Het brandhout wordt steeds verder het vuur ingeschoven.
Wij worden naar de rivier geloodst. Zij heeft dan even de handen vrij en wij kunnen het zweet van ons afspoelen en even lekker in het stromende water poedelen. Om een uur of zes worden we terug verwacht.
We helpen met het schoonmaken van de groente, een veredeld soort postelein en we krijgen een lesje springrolls maken. Dan komt het eten op tafel. Rijst, tofu, de groente, de springrolls en een groente-kip gerechtje. Zij lengen hun gekookte rijst aan met water. De drie maaltijden per dag bestaan altijd uit rijst. Ook de buffels en varkens krijgen rijst. Met een 50 kilo baal doen ze ongeveer 10 dagen. Hun rijstperceeltje levert genoeg rijst op voor een jaar.
Het gezin van onze gids bestaat behalve uit May en haar man, uit een oudste zoon van twintig; zijn achttien jarige zwangere vrouw; hun twee jarige dochter; een zeventien jarige zoon en een acht jarige zoon. De middelste zoon is zwaar gehandicapt. Hij zit in een rolstoel en komt nooit uit 'huis' vandaan. Het pad waaraan de familie woont is een bergpad: totaal ongeschikt voor rolstoelgebruikers. Hij is te zwaar om te tillen. De jongen zit de hele dag alleen thuis. Hij wordt gevoerd door z'n beide broers. Wat een verschrikkelijk lot.
Niemand van de verdere familie spreekt Engels dus we zitten enigszins ongemakkelijk aan tafel. Daarna komt het fotoalbum op schoot. Veel gasten hebben foto's achter gelaten. May vertelt over haar leven. Zij kan niet lezen en schrijven maar bezit een grote dosis praktische intelligentie en ze beschikt over een goede ondernemingsgeest. De familie heeft twee buffels. Dit is een groot bezit!
Ons bed staat in een hoek van de kamer. In de andere hoeken slapen, steeds twee aan twee, de andere gezinsleden.
De volgende ochtend krijgen we een broodje met gebakken ei en een kom noodlesoep. De 5 honden en evenveel katten hebben een goede ochtend! Dan volgt er een grote verkleedpartij. Er worden beenkappen om de gespierde fietskuiten gewikkeld, de indigo en prachtige geborduurde jas met dito riem wordt omgeknoopt, een wikkelrok volgt en dan worden er verschillende hoofdbedekkingen uitgeprobeerd. Natuurlijk wordt alles vastgelegd.
Dan gaan we weer aan de wandel. May is niet heel vrolijk. Op een gegeven moment komt de aap uit de mouw. Het is veel te warm. Er kan geen rijst gepoot worden. De zon verdampt het beetje water en dan gaan de rijstplantjes dood. Ze wachten met smart op de regentijd! Wij weten te melden dat er maandag regen wordt voorspeld.
Een opgeluchte May vertelt ons over de verschillende culturen van de drie verschillende dorpjes die we passeren. Leuk om allemaal te horen. We zien nog een aantal staaltjes van vernuftig gebruik maken van stromend water. Bamboe wordt echt voor alles gebruikt: bouwmateriaal, regenpijp, stookhout enz.
De omgeving waarin we lopen is prachtig. Er wordt hard gewerkt op de verschillende rijstvelden. Hier is wel water en het stroomt van veld naar veld. Men is aan het ploegen: handmatig of met behulp van een buffel. Er worden jonge rijstplantjes verzameld om te kunnen uitpoten en ook het uitpoten zelf zien we gebeuren.
Het is erg warm. May legt het bijna af en belt haar man. Die komt op z'n brommertje en brengt ons de laatste drie kilometer naar Sapa terug.
We eten nog een ananas en dan nemen we afscheid.
Alweer: een onuitwisbare indruk!!
Wat kan de plaats waar je wordt geboren en opgroeit een wereld van verschil maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten