Een dagje Champasak omdat we de Vat Phu of de Wat Phou, het wordt op allerlei manieren geschreven, willen bezoeken. De ervaring heeft ons geleerd dat er vroeg in de morgen nog niet veel toeristen zijn en dat je dan dus alle tijd hebt om rustig te kijken en foto's te maken.
Om 7.30 uur staan we voor de poort. We zijn echt de allereersten. In complete rust bekijken we wat er over is van dit tempelcomplex.
Dit is het oudste complex uit de Khmerperiode en heeft waarschijnlijk als voorbeeld gediend voor Angkor Wat. We hebben in Cambodja Angkor Wat, in Vietnam My Son en nu in Laos Vat Phu kunnen bekijken. Wat een knap staaltje bouwkunde. Het is ongelofelijk wat een gigantische complexen dit ooit zijn geweest. Helaas is ook nu weer veel beschadigd door bombardementen. In Laos zijn meer dan 270 miljoen (!!) bommen neergekomen en dat terwijl ze niets met de oorlog van doen hadden.
Het complex bestaat uit drie lagen tegen een berg 'op'gebouwd. We mogen nog via de originele trappen waarlangs de typisch Aziatische bomen groeien, naar boven klimmen. De bomen dragen nauwelijks blad en bloeien met witte bloemen. Even gegoocheld: de dok jampa, de nationale boom van Laos.
Boven hebben we een prachtig uitzicht over de vallei, zien we de bron met heilig water en ontdekken we de olifanten- en de krokodilsteen.
Voor de verschillende tempels zijn dames druk in de weer met vlechten van allerlei offergaven van bananenbladeren die versierd worden met bloemetjes. Voorlopig zijn er nog geen kopers. We hebben het hele complex voor ons alleen. Geweldig, we kunnen in alle rust kijken, bekijken, slenteren, nog eens even terug lopen en alle tijd om een mooi plekje voor de ultieme foto te zoeken. We genieten!
Er is ook iemand bezig te vegen. Dat lijkt ons een zeer ondankbare taak. Een immens complex: geen beginnen aan!!
Heel rustig, genietend van het koele briesje fietsen we weer terug naar ons guesthouse: Khamphouy. Onderweg kopen we een watermeloen.
Weer 'thuis' genieten we van een heerlijk bakje Laotiaanse koffie. Ons guesthouse schenkt onbeperkt onovertroffen Laotiaanse koffie en thee. We duiken in de reisgidsen, bevragen onze guesthouse'houder', speuren internet af en dat alles om te kijken hoe het gesteld is met overnachtingsadressen langs de westkant van de Mekong. Het wordt niet helemaal duidelijk. We gaan het dus meemaken, we zien wel.
We genieten van een heerlijke 'rust'middag. We lezen wat (Dolf de Vries over zijn belevenissen in Champasak - we zitten in hetzelfde guesthouse!!), doen een tukkie, slenteren wat en zitten heerlijk in de schaduw aan de oever van de Mekong!!
Als we 's avonds aan tafel schuiven worden we bediend door een zeer goed Engels sprekende dame. In net gememoreerd boek wordt gesproken over Bobby, de dochter van de eigenaar. We vragen of zij de betreffende dochter is en Bobby heet. Ja dus, we laten haar de passage zien en vertalen wat er over haar wordt geschreven. Ze is zeer verrast en vertelt een heel verhaal over haar familie en de geschiedenis van haar familie. Geweldig!! Een prachtige ontmoeting en een openhartig gesprek.
Morgen weer 'en route'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten