Als we wegfietsen zitten er al veel dames langs de kant van de weg met eten voor de monniken. Al vrij snel zien we er 6 op een rijtje lopen. Vanaf een afstandje aanschouwen we het geven en ontvangen van eten en de bedankjes die daar bij horen. Voor ons een mooi ritueel om te bekijken.
We hebben ergens gelezen dat het leven van deze monniken redelijk zwaar is. Als binnen een gezin geen financiële middelen maar wel het intellect aanwezig is, dan gaat de betreffende jongen zolang als zijn studie duurt, het klooster in. 's Ochtends moeten de monniken eerst eten 'ophalen' en daarna aan de studie en de filosofie van Boeddha. Er wordt twee keer per dag gegeten in het klooster. We hebben al een aantal keren heel wereldse monniken gezien met laptop, i-phone op de brommer en met een sigaret in de mond.
Het plan is om de komende dagen 'the loop', een rondje door de Khammuan en de Bolikhamsai provincies te fietsen. We komen dan door het karstgebergte. Er schijnen hier ook prachtige grotten en heerlijke zwemplekjes te zijn.
Nog maar net buiten de stad zien we het eerste bord richting een grot: Xang Cave. Er heerst nog diepe rust.
Geen mens te bekennen wel ossen, kippen en waterbuffels. We houden ons keurig aan de regels en kleden ons in een sarong zoals gevraagd op de bordjes.
Als we weer beneden komen worden we opgewacht door een oud mannetjes met twee kaartjes in de hand. 'Money, money': we moeten betalen.
We fietsen door en komen bij de Xieng Lieb Cave. Een meneer heeft het op zijn manier ontzettend druk met ons instrueren: zet de fietsen hier maar, o nee toch maar daar. Kom maar, hier langs. O,o jullie willen de fietsen verder meenemen. Veel gedoe maar het heeft allemaal weinig om het lijf. We kunnen het namelijk prima zelf vinden, weten heel goed waar we de fietsen willen achterlaten en hebben zelf een zaklantaarn bij ons. De goede man spreekt bovendien geen woord Engels. Hij blijft bij ons en geeft ons wel een mooie rondleiding door de grot.
We gaan zelfs door het water voor de mooiste views. Als we weer bij de fietsen komen vertelt hij z'n prijs. Helaas voor hem ligt die een stuk hoger dan wat wij voor zijn gidsen willen betalen. Hij mokt als een klein kind met de armen over elkaar.
Het landschap is weergaloos. Prachtige rotsformaties. Dit overtreft misschien wel alles wat we tot nu hebben gezien. De bergen zoals wij die 'kennen' lopen langzaam omhoog. Die bergen hebben pieken, dalen en kammen. Deze bergen rijzen ineens steil omhoog, hebben een piek of soms een aantal piekjes (en het is nog lang geen kerst) en dan gaat het steil naar beneden. Een dikke puist. Prachtig!!
Iedere bocht levert adembenemende plaatjes op. We stoppen dan ook heel regelmatig voor een foto. Dat is nog best lastig want of er komt een auto aan of de electriciteitspalen staan danig in de weg.
De meeste huizen zijn aangesloten op het lichtnet. De tl-balk is gemeengoed. Het lampenkapje daarentegen weer niet. Het toppunt van gezelligheid hier is de spiraalvormige spaarlamp.
Toch kunnen we een paar mooi foto's maken.
Bij een prachtig meer Tha Falang drinken we koffie.
Er hangen wat mensen rond die ons een glaasje zelfgestookte LaoLao (rijstwhisky) aanbieden. Nog maar niet!
Precies 'op het goede moment' komen we een watermeloenkraam tegen. We nuttigen in de kraam een vakkundig klaargemaakte meloen. We moeten zwaaien en praten tegen de kleinste kinderen tot er een lachje afkan. Mooi, eerst grote verlegen bruine kijkers waarin een tijdje later sterretjes verschijnen.
We vinden een prima guesthouse. Volgens de omschrijving in de Loney Planet basic maar voor ons vandaag goed genoeg. Vergane glorie, slecht onderhouden maar wel schoon. We hebben het minder gehad.
Een douche, een wasje en een koud drankje daarbij het nagenieten van alle prachtige uitzichten vandaag ...
De dag krijgt nog een leuk staartje als we in het letterlijk aanpalende restaurant wat te eten willen bestellen. Geen woord Engels. Ons Laotiaans wordt niet begrepen. We spelen weer pictionairie. Er worden wat zakje uit de vriezer gehaald maar helaas ondefinieerbaar.Tenslotte trekken we de koelkasten open en wijzen aan wat we willen eten en hoe we het graag klaar gemaakt willen hebben. De geur die daarna uit de keuken komt beloofd veel goeds. We worden nog een paar keer naar de keuken geroepen om te laten zien wat er staat te pruttelen. Het smaakt uiteindelijk heerlijk!
En ... helemaal speciaal voor ons gaat de karaoke aan. Joepie!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten