We hebben het heerlijk bij hen gehad! Een keurige bungalow, uitzicht op de Mekong, heerlijk eten en allerlei extra kleinigheden zoals een bordje fruit, een hapje bij ons drankje of een gezellig praatje in moeizaam Engels. Als internet niet werkt nemen ze de telefoon ter hand of stappen met alle apparatuur op de brommer en even later kunnen wij skypen, mailen of whatsappen. Dit jonge ondernemende stel kan wel wat support gebruiken dus hierbij: guesthouse Mr Vai, sunrise site, Don Det.
We krijgen alle goede wensen in de vorm van een armbandje mee en zijn daarmee 'verbonden aan elkaar' en gaan dan letterlijk: in de boot.
Als we het vaste land bereiken en op de fiets stappen blijkt de batterij van de kilometerteller leeg te zijn. Oei, dat wordt koffiedrinken op gevoel want een nieuwe batterij is voorlopig niet te koop. Dit is tenminste wat we uit de handgebaren en lichaamstaal van de verschillende verkopers denken te begrijpen.
We fietsen langs de doorgaande weg richting Pakse. De weg is rustig en mooi geasfalteerd. Aan de ene kant van de weg zien we af en toe een glimp van de Mekong. We hebben na alle ervaringen van gisteren diep respect voor deze machtige rivier. Hij ontspringt hoog in de bergen van Tibet en stroomt ruim 4000 km verder in de Zuid Chinese Zee. In het regenseizoen is de Mekong ter hoogte van de 4000 eilanden 14 km (!!!!) breed.
De andere kant van de weg kent indrukwekkende bergen van het Xe Pian NP. Na een dikke 90 km hebben we het wel gehad. Een guesthouse is nog niet zo makkelijk te vinden. Weinig dorpjes en als we wat tegenkomen is het zo ontzettend vies! Het is niet te geloven dat dergelijke 'kamers' worden aangeboden. Wat een smeerboel!! We zijn echt niet de meest verwende personen op dat gebied en we menen dat we ons prima weten aan te passen maar dit is echt een grens te ver. Net als we besloten hebben door te fietsen naar Pakse, nog zo'n 50 km komen we toch nog een guesthouse tegen. We besluiten te blijven ondanks dat het hier ook alles behalve schoon, netjes en gezellig is.
We missen de rust en de gemoedelijkheid van Mr. Vai's guesthouse. Keiharde muziek en men doet geen moeite ons te begrijpen of het ons naar de zin te maken en het restaurant serveert vandaag geen eten ... Even later begrijpen we hoe het zit als we enkele heren met jonge dames in de kamers zien verdwijnen. Zo'n tent dus ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten