Nadat we onze bidons gevuld hebben met lekker fris water, fietsen we om 7 uur weg. We wijzen elkaar de prachtigste 'puisten en puistjes' aan. Deze bergen zijn een heel aparte ervaring. Geweldig!! We nemen alle tijd om foto's te nemen en te genieten van al het moois dat ons omringt.
We worden gepasseerd door vrachtwagens die in convooi rijden. Voorop een wagentje met een bord hoeveel vrachtwagens volgen en dan de grote jongens met gigantische opleggers. Het verkeer is redelijk rustig in Laos. Geen onnodig getoeter, geen levensgevaarlijke inhaalmanoevres; men heeft respect voor alle weggebruikers.
De dorpjes die we passeren hebben Harry Potterachtige plaatsnamen zoals Gnommalath. Daar doen we op de markt trouwens goede zaken. We slaan wat fruit, twee broodjes met beleg en vier kleine zoete kokosoliebollen en pasteiachtige koekjes in. We zien ook nog springrolls die net uit het vet komen. Hmm!! Het is allemaal even lekker en we verbruiken veel energie dus dat is geen probleem. Het aantal kilo's dat we mee moeten torsen wordt steeds minder. Er is bijna niet tegen aan te eten.
We komen bij het visitor centre van Nam Theun. Een enorme elektriciteitscentrale. We krijgen een informatieve en leuke uitleg. De rivier de Nam Theun is afgedamd. Het gebied rondom de rivier is tot reservoir omgedoopt. Dit verschrikkelijk arme gebied en zijn bevolking heeft steun gekregen betreffende nieuwe huisvesting, onderwijs en gezondheid. Klinkt allemaal mooi ...
Meteen na het bezoek aan dit informatie centrum moeten wij op de pedalen.
Een relatief niet heel lange klim - 6 km - maar wel 12% stijgen. Boven gekomen hebben we een prachtig uitzicht op het waterreservoir. Wetlands.
We drinken een heerlijk koude Pepsi en eten ons broodje, verpakt in een stukje vetvrij krantenpapier. Wat drukinkt meer of minder ... Het smaakt ons voortreffelijk.
Dan is de weg er een van stijgen en dalen. Eerst redelijk geasfalteerd met grote kiezels, dan alleen met teer. De kleine steentjes spatten hoog op; we zitten er onder. Onze kuiten en de fietstassen zullen snel een behandeling met wasbenzine nodig hebben. Tenslotte een lekker strakke aangestampte zandweg.
We dachten dat de laatste accomodatie voor Laksao vrij snel na het dorpje Nakai zou komen maar we fietsen en fietsen en zien niets. We zijn al bang dat we er aan voorbij gefietst zijn. We houden een brommer aan die ons verzekert dat we toch nog even door moeten fietsen. Dan zien we een guesthouse. VOL!! Nee toch! Ja, 'tonight' VOL!
Er is nog een guesthouse en daar kunnen we gelukkig wel terecht. Als wij het ophangsysteem van de douche repareren dan krijgen we 'discount'. Iedereen tevreden!
's Avonds is er een bbq voor alle gasten. (en Sarah: appeltaart toe!! Yes!!!)
Een zeer gemêleerd en internationaal gezelschap. We maken een praatje hier en een praatje daar. Iedereen wisselt informatie uit en vergaard informatie. Hartstikke leuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten