Vlak voor we vertrekken krijgen we nog een whatsapp van een 'laat naar bed ganger' uit Nederland. Grappig, dat is echt op het randje van de dag voor de een en de nacht voor de ander!
Wij vinden dat we vroeg vertrekken toch is het leven al in volle gang. We kiezen voor wat extra kilometers en dan een rustige weg over verschillende schiereilanden, boven de drukke doorgaande weg.
Het eerste stuk van de route fietsen we door duinachtig gebied. Daar zien we een mooi staaltje van functioneel gebruik van de ruimte.
In de rijstvelden wordt gewerkt aan graven. Ook in Vietnam woont men waar men werkt dus we zien ook wat huisjes. In de rijstvelden staan bovendien netten van de vissers. We zien ook schelpenpluksters bezig. Ze staan tot de nek in het water.
De ronde bootjes zijn verdwenen. We zien nu lange smalle ranke boten. Diep in het water door de vracht die wordt vervoerd. Vaak is dat zand. We fietsen door een gebied waar stenen worden gemaakt. Met de hand wordt het cement in mallen gedaan en daarna te drogen gelegd.
Daarna fietsen we lang rechtdoor langs heerlijk rustige dorpjes. Er wordt van alles uitgelaten in en langs de rijstvelden. Sommige dieren zijn aangelijnd, de ossen en de waterbuffels, andere dieren zoals de ganzen lopen los met een hoeder.
Het leven gaat z'n gangetje in de dorpjes: er wordt gebouwd, gewerkt in de rijstvelden of op sokken of met grote lieslaarzen aan, een kaartje gelegd, gekocht of verkocht en gekeken. We zijn weer een grote bijzonderheid. Als we stoppen komen de mensen naar ons toe en willen ons even aanraken. Ondanks dat onze huid nagenoeg dezelfde kleur krijgt als de Vietnamesen is onze oogopslag en de kleur van het haar zodanig dat we opvallen.
Als we op een bruggetje ons kopje koffie drinken krijgen twee jongetjes bijna een nat pak. Ze kijken zo lang achterom dat ze bijna in de sloot fietsen. Wij grote schik, zij kunnen de lol er ook wel van inzien.
Regelmatig zien we een feesttent gemaakt van grote roze en witte lappen. Die zijn weer versierd met rozetten en bloemen. Aan de ene kant van de ingang hangt een tros zilver gespoten bananen aan de andere kant hangt een tros goud gespoten bananen. Van binnen komt een enorm lawaai -> een trouwerij. De Vietnamesen zijn een trouwlustig volkje of donderdag is een goede dag om te trouwen. Menig dorpje waar we vandaag door heen fietsen heeft een bruiloft. Wij hebben het idee dat men er van uitgaat dat hoe harder het geluid hoe gelukkiger het bruidspaar zal zijn. Na het ceremoniële gedeelte barst het feest los: heel veel eten en natuurlijk, hoe kan het ook anders, karaoke!!
Tussen de middag blijkt de pan van waaruit wij een kom kiezen, vissoep te bevatten. Een heerlijke maar ook behoorlijk pittige 'pho'.
Ondanks dat wil men toch wel heel erg graag dat we nog van allerlei rood gekleurde sambalachtige sausjes toevoegen.
Het laatste stuk van deze dagetappe voert bijna onvermijdelijk toch nog over de doorgaande weg. De weg is breed dus het valt reuze mee met de drukte.
Binnen no time hebben we een guesthouse gevonden. We zijn verwend de afgelopen dagen. De letterlijk koude douche doet ons dat terdege beseffen. We knappen er wel lekker van op en vertrekken richting het centrum. Echt een stadje gebouwd om een verkeersknooppunt. Een van de wegen leidt naar het noorden richting Hanoi en er slaat een weg westwaarts af richting de grens met Laos.
We drinken een heerlijke mango smootie en vinden op weg terug naar het hotel een stalletje met iets van onze gading.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten