Onze homestay heeft teveel gasten en te weinig faciliteiten om in alle behoefte (letterlijk) van iedereen te voorzien. Twee toiletten: het gebruikte toiletpapier moet in een vuilnisbakje maar dat wordt helaas niet regelmatig geleegd. De vaten water waar we het toilet mee door moeten spoelen raken leeg en worden niet gevuld. Kortom we zijn blij met ons vroeg vertrek.
Maandagochtend: iedereen moet weer naar school of naar het werk. Ook wij moeten aan de bak! Nog maar nauwelijks warm gedraaid of we zien de weg stijgen. Het valse plat van de voorgaande dagen is peanuts bij het werk dat nu verricht moet worden. Er moet geklommen; er moet stevig geklommen!! Dat is het 'nadeel' van een plateau. Voor het plat wordt moet je eerst omhoog. Gelukkig is de omgeving erg mooi; een mooie afleiding.
Er groeit veel koffie. We zien de struiken in bloei staan. Ruikt heerlijk. We zien ook struiken vol dikke rode koffiebonen. Dames met gevlochten manden op de rug, lopen van struik naar struik om de bonen te plukken. Die worden daarna in de zon te drogen gelegd. Deze vrouwen zijn enthousiaste zwaaiers. Ze zwaaien, joelen en lachen. Wij zwaaien vrolijk terug.
Tijdens het verorberen van een heerlijke watermeloen komen we twee Nederlanders tegen die in hetzelfde guesthouse in Pakse zaten. We kletsen even gezellig.
Terwijl we er helemaal niet op rekenen begint ineens de afdaling. Zomaar, 10 kilometer, 20 kilometer. Dan gaat het als een speer! Om twee uur komen we in Sekong aan. We fietsen even door het stadje om te kijken waar we gunstig zitten tov het 'leven'. We vinden een guesthouse. Eerst moeten we iedereen wakker roepen maar dan is het snel bekeken.
We nemen een heerlijke douche en spoelen de fietskleding uit.
We slenteren even later in de verzengende hitte door het stadje richting markt. We nemen een heerlijk koel drankje en bekijken het leven vanaf een afstandje. Mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten