Goodmorning Vietnam! De kreet op vele t-shirtjes en ooit de start van een radioprogramma. Het is onze laatste volle dag in Vietnam. Morgen loopt ons visum af en gaan we naar Laos. Het plan is om dan van 8 maart tot 8 mei in Laos te fietsen. Daarna hebben we dan nog een maand voor noord Vietnam. Als het tenminste allemaal lukt qua tijd, kilometers en visa ...
We zijn nu 8 weken onderweg en nog nooit zo lang van huis geweest! Het bevalt ons prima. Door internet, Skype en whatsapp hebben we bijna dagelijks contact met het thuisfront. We horen de cijfers van de laatste tentamens, de nieuwste aanschaf: een hondje of een huis in Frankrijk, een oude maar hernieuwde werksituatie, hoe de stage verloopt, gezondsheidsperikelen ... thuis is 'dichtbij' en dat is een fijn gevoel!!
Daarbij hebben we het geluk dat we nog niet (afkloppen!!) ziek zijn geweest. Een keertje wat diarree, een keertje wat verkouden, een enkel steekje hier en daar. Allemaal niet noemenswaardig!
Iedere dag brengt ons zoveel mooie en nieuwe ervaringen. Super!!
Ook vandaag hadden we weer een prachtige route.
De weg begon met redelijk vals plat en werd later stevig doorklimmen. De uitzichten waren overweldigend. De rijstterrassen, de rivier beneden ons,
al die kleuren groen en al die mensen die groeten en zwaaien. Net als we denken dat de levensstandaard van de Vietnamesen toch iets hoger ligt dan dat wat we in Cambodja hebben gezien, komen we in een gebied waar de huizen weer van hout en ander afvalmateriaal in elkaar zijn geflanst. De kinderen lopen wat op straat en gaan, in ieder geval vandaag, niet naar school. Regelmatig wordt er een wedstrijdje met ons aangegaan.
We eten tussen de middag een heerlijk broodje en krijgen een stoel en wat te drinken aangeboden. Om half twee zijn we in Lao Bao. We spoelen ons kleren uit en hangen ze te drogen voor het open raam met de fan aan.
Dan maken we plannen voor de komende tijd. We ontdekken dat de door ons geplande route over weg 23 richting het Bolaven plateau waarschijnlijk niet gefietst kan worden doordat de brug over de brede en snelstromende Banghiang rivier na het bombardement van de Amerikanen in 1968 nog steeds niet gerepareerd is. Er zijn alternatieven maar we gaan eerst maar eens polshoogte nemen als we ter hoogte van de betreffende afslag zijn. Een ander punt is het ontbreken van dorpjes langs de route en daarmee dus de mogelijkheid van onderdak. We kopen op de markt maar wat extra krachtvoer voor het geval dat ....
We gaan het ervaren.
Er is weer een maand voorbij, misschien leuk om wat statistieken te overleggen:
De kilometerteller staat op 2725 km, met een maximale snelheid van 57,7 km per uur. Gemiddeld fietsen we 9,5 km per uur. Dit is weer inclusief alle stops. Zonder stops zitten we op een gemiddelde van 13,4 km per uur.
Lao Bao ligt op een hoogte van 248 meter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten