Vanacht is de electriciteit uit gevallen. We hebben het daardoor erg warm gehad: geen ventilator.
We fietsen in alle vroegte door een heel bijzonder landschap. Het waterreservoir van de elektriciteitscentrale is een desolaat landschap.
Langs de randen van het water groeien prachtig groene bomen, hoog wuivend riet
en kleurrijke bloemen. In het water staan de dode staken van de bomen. Toch, als de opkomende zon daar doorheen schijnt is dat een prachtig gezicht.
De weg is verschrikkelijk slecht.
Dat hadden we al begrepen uit verschillende verhalen. Een Franse mountainbiker die we gisteren troffen - werkzaam bij de elektriciteitscentrale - zei 'rough but manageable'.
De weg is geplaveid met dikke keien. Je wielen schieten daar steeds op weg. Dus constant uit balans en corrigeren. Als de weg wat hol is schuif je vanzelf mee naar beneden. Daar liggen dan ook alle kleine steentjes en daar zak je dan weer in weg. Wel eens in een bak grind gefietst ... dat idee! Helaas houden we dit wegdek de volle 60 km. Tel daarbij het opwaaiende stof. Conclusie: een zware tocht vandaag!
We drinken in een klein dorp een kop koffie. De bekers die op tafel staan en waar het zakje nescafe in zou moeten zijn zo verschrikkelijk vies dat we onze eigen mokken er bij pakken. Dit zijn opvouwbare exemplaren. We maken er een klein showtje van. Grote ogen en schaterlachen.
Mooie momenten. We hebben alle aandacht nodig voor de weg dus moeten we regelmatig stoppen om te kijken en te genieten van al het moois dat ons omringt: schitterend gebergte en dikke jungle, kleine dorpjes en enthousiaste mensen.
We vinden in het dorp Laksao een hotel. Eerst moeten we zoals bijna gebruikelijk iemand wakker maken. Een luidkeels 'sabaidee' werkt vaak prima. Drie dames die achter een muurtje op een bank liggen te slapen schrikken enorm van ons. De kamer wordt geïnspecteerd en goed bevonden.
Op de markt eten we een heerlijk stukje kip en ook de dorst wordt gelest.
Een prachtige dag maar zwaar ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten