We vertrekken voor een rondje door de oude stadswijk. Ons eerste doel is het operagebouw. Voor die tijd stallen we onze fietsen bij het Hoan Kiemmeer en kopen kaartjes voor de Waterpuppetshow. Dan gaan we met de benenwagen richting locatie één. Een prachtig gebouw!
De oude wijk is leuk met mooie geveltjes en grappige winkeltjes maar het 'French Quarter' is leuker. Vandaar dat we onze koers verleggen.
De Frans wijk is erg levendig: heel veel mensen, veel activiteit, veel lage plastic krukjes van eetstalletjes of van iemand die cola met ijsblokjes verkoopt. Er zijn veel van die zelf gefabriceerde 'ca phé' op de stoep. Diezelfde stoep wordt in bijna heel Azie gebruikt als parkeerplek en is niet bedoeld voor voetgangers.
Er is veel te koop en er is veel te bekijken maar er is maar weinig van onze gading bij. Het kitschgehalte ligt net even te hoog. Daarbij zijn veel dingen ook gewoon bij Xenos te koop of niet meer op ons van toepassing.
We zoeken wederom naar een adres dat een culinair hoogstandje zou moeten zijn. Dit keer zijn we op zoek naar de ultieme 'che'. Wij kiezen voor de zomervariant: che thap nam. Het hoofdbestanddeel is zoete groene bonen, er komt verder gezoete rijst aan te pas, kokosnootmelk, gedroogde appeltjes, lotuszaadjes en gemalen pinda's. Een aanrader!!!
Voor we het weten is het vijf uur en moeten we ons haasten naar 'de schouwburg' voor de Waterpuppetshow. Je kunt niet in Hanoi geweest zijn zonder deze show te hebben gezien. Vandaar! Deze show bestaat uit marionetten die met stokken vanuit het water worden bediend. Deze kunstvorm is al 1000 jaar oud. De boeren sneden marionetten van waterafstotend vijgenhout, naar het model van de dorpsbewoners. De voorstellingen vonden toen plaats in de ondergelopen rijstvelden. Voor deze show worden poppen van zo'n 50 cm lang gebruikt met een gewicht van 15(!) kg.
We zien allerlei kleine stukje over het dagelijks leven: het planten van de rijst, de visvangst, twee baltsende vogels en een dans. Erg leuk allemaal. Na een klein uurtje komen de poppenspelers hun applaus in ontvangst nemen. Inderdaad tot hun middel in het water.
Dan moeten wij opschieten. Het begint donker te worden en we moeten nog zo'n 13 km fietsen. We storten ons in het verkeer en scheuren, net zoals de meesten met ons, zonder licht naar het hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten