De regen, wind, donder en bliksem hebben vannacht flink huisgehouden: afgerukte takken en ontwortelde bomen. Dit merken we overigens pas als we op de fiets zitten.
De straten zijn nog nat dus we trekken onze regenjasjes aan. Geen spatborden dus flink veel opspattend water. Normaal gesproken zouden we daar niet om malen maar vandaag gaan we bij Ome Ho op bezoek. We hebben de zondagse kleren aangetrokken. Dat wil in het ene geval zeggen dat de pijpen van de afritsbroek worden aangeritst en in het andere geval wordt dat ene jurkje aangetrokken.
De Vietnamesen noemen Ho Chi Minh liefkozend Ome Ho. Ook wordt Ome Ho genoemd als iemand lang 'alleen' blijft. In ons geval dus de eeuwige vrijgezel of de oude vrijster.
Het is ontzettend druk bij het mausoleum. Toch blijft de rij aardig doorlopen en duurt het niet al te lang voor we Ho Chi Minh in 'levende lijve' kunnen aanschouwen. De arme man wilde gecremeerd en ligt nu ten aanschouwen van de hele natie gebalsemd in een glazen kissie.
Hierna gaan we op zoek naar de 'one pillar pagode'. Niet te vinden. Uiteindelijk komen we er achter dat ie achter de hekken en in de steigers staat: restauratie werkzaamheden. Ditzelfde geldt voor de citadel. Niet te vinden! Ook nu weer achter grote hekken vanwege restauratie werkzaamheden. Als we in de buurt van het ministerie van defensie van de fiets stappen om op de kaart te kijken horen we een verschrikkelijk gefluit. Daar kijken we niet echt van op want er is hier altijd lawaai. Als we tenslotte een blik in het rond werpen zien we dat een jonge militair/politie hevig naar ons staat te gebaren. We moeten weg, we moeten doorfietsen. Als we proberen allervriendelijkst de weg naar de citadel te vragen slikt ie z'n fluitje haast in. We fietsen dus maar snel weg.
We fietsen nog even langs de vlaggentoren. In onze ogen niet heel indrukwekkend. Een toren met daarop de rode banier met gele ster van Vietnam.
Ondertussen knorren de magen. We lusten wel wat. We gaan opzoek naar hét adres waar we Banh Cuon moeten eten. Dit zijn gestoomde rijstpannenkoekjes gevuld met gehakt, champignons en garnalen. Natuurlijk krijg je er munt en vissaus bij. Heerlijk!!
's Middags dolen we rond in de Tempel van de Literatuur. Een prachtige tempel. Twee voorportalen, een vijver en het eigenlijke heiligdom. Overal geurt het naar wierook. Deze tempel is gebouwd in 1057 en geldt als de eerste universiteit van Vietnam.
Er lopen erg veel schoolkinderen. We begrijpen dat ze een dagje op stap zijn. Vanmorgen eerst naar het mausoleum, toen nog ingetogen en nu, naarmate de dag vordert, steeds meer uitgelaten. De dames willen wel graag een praatje maken maar moeten zo giechelen dat de basiszinnen ze ontsnappen. Uiteindelijk worden er een hele zwik foto's gemaakt. Zijn wij mooi even het educatieve gehalte van dit schoolreisje.
In de 'avondspits' proberen we naar het hotel terug te fietsen. Er is geen doorkomen aan. We staan shocking klem. Honderdduizend brommertjes, een stuk of wat stadsbussen en een hele horde taxi's, die allemaal hun plekje op rijweg opeisen. Dat doe je toeterend! We lachen ons slap. We duiken een zijstraatje in en fietsen al zigzaggend naar het hotel terug.
We maken nog even heerlijk gebruik van alle faciliteiten die het hotel ons biedt: sauna, whirlpool, massagedouche en zwembad voor we opzoek gaan naar een plekje om te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten