We besluiten vandaag een aantal zaken te regelen zodat we ons de rest van de dagen kunnen overgeven aan het leven in Hanoi.
Zo hebben we goede ervaringen met fietsmakers in Vietnam. Eén van de fietsen heeft wat slijtage en nieuwe onderdelen zijn hier én goedkoop én het uurloon wordt of niet berekend of ligt een stuk lager dan in Nederland. Dus op zoek naar een fietsenmaker ...
Dan heeft de fotograaf zijn oog laten vallen op iets 'geweldigs' op fotogebied. Dus ook op zoek naar een fotozaak ...
Dan hebben we twee fietsdozen nodig om onze fietsjes netjes te verpakken zodat ze ongeschonden de vliegreis doorstaan. Dus op zoek ...
Een dagvullend programma.
We stappen om een uur of half negen op de fiets. Het verkeer, en vooral het brommerverkeer in Hanoi is overweldigend. Wat een brommers!! Waar je kijkt ... brommers!!
Het rijdt allemaal kris kras door elkaar. Wij storten ons in de drukte en zijn binnen no time volleerde Hanoifietsers.
De eerste fietsdoos is gauw gescoord. We maken hem plat en rollen hem op en dan gaat ie in de lengte achterop. Nu onderscheiden we ons al helemaal niet meer van de Aziaat op twee wielen.
Dan komen we bij de fotozaak. Er wordt een deal gesloten en de fotograaf onder ons is als een kind een zo blij! Een prachtig maar kolossaal apparaat is het nieuwe bezit. Dat moet natuurlijk uitgeprobeerd.
De tweede fietsdoos is een ander verhaal. Er moet dik voor betaald. Daar hebben we niet zoveel zin in. Wij scharen kartonnen dozen onder de categorie afval. Dat blijkt hier een ander verhaal. Karton wordt hergebruikt en is dus in die zin geen afval. We hebben inderdaad regelmatig dames zien fietsen met achterop de fiets torenhoge kartonnen verpakkingen. Dat gebeurt hier ook met blikjes en plastic flesjes. We hebben gezien dat die bij b.v. restaurants geteld worden voordat ze mee gaan in gote manden aan de zijkant van de fiets.
Ook wij betalen wat en hebben dan twee dozen achterop. Door het drukke verkeer en in de uiterst smalle straatjes manoeuvreren we dwars door Hanoi.
We crossen op deze manier heel de stad door. Het is in onze ogen nogal een spectaculair gezicht. Hier kijkt geen mens er van op. Prachtig.
We drinken ergens een lekkere shake en fietsen dan door naar de fietsenmaker. Daar wordt de vrouwelijke helft van dit twee mans gezelschap echt níet lekker. De mangoshake??? Hobbelend door de kleine steegjes is de weg naar het hotel terug, een kleine 10 km, een lange rit. De rest van de avond wordt zo'n beetje boven de wc pot doorgebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten