... de bus kwam dus om 19.30 uur.
Je gaat langs de kant van de weg staan, steekt je hand op en dan stopt de bus. Een bijzonder chique lokale bus. We zakken weg in dik groen pluche. De fietsen gaan onderin maar de mannen hebben in de gaten dat wij erg aan onze stalen rossen zijn gehecht en doen heel voorzichtig. Onderweg wordt er een paar keer gestopt: mensen die in/opstappen, mensen die de bus verlaten, controle door een handvol militairen ...
Het vervoer in Azie blijft, in onze ogen, toch wel een heel bijzonder zaak. De bevrachting van allerlei voertuigen is meer dan bijzonder. Bijzonder breed, bijzonder hoog, bijzondere extra laadruimte gecreëerd. Dan heb je de VIP bus, meestal luxe, al dan niet in de 'sleeping' variant. De 'local bus', vaak oude versleten bussen, sterren in de ramen en allerlei spullen boven op het dak. Dan heb je de sawngthaew (dit schrijf je met twee kringeltjes op de a's, maar die kent ons toetsenbord niet). Deze, letterlijk vertaald, '2 rijen' pick-ups of trucks hebben banken aan beide zijkanten en rijden vaak pas dan als de chauffeur vindt dat er genoeg passagiers zijn. En natuurlijk ... de tuk-tuk.
Onze fietsen zijn echt geen bijzondere vracht. Vannacht ging er ook een tweedehands wasmachine, bovenlader, mee!
Om half drie in de ochtend komen we aan op het busstation. Een rare tijd. We moeten dan nog zo'n tien kilometer naar de stad fietsen. Niks open natuurlijk, op iets Hiltonachtigs na. We doen zoals de meeste Aziaten en zakken op een bankje vlak bij de markt, waar het al een en al bedrijvigheid is, neer. We aanschouwen het hele gebeuren, maken een praatje met wat verkopers of bezoekers, eten een vers broodje en doezelen wat.
Om 7 uur hebben wij een heerlijk schoon en mooi centraal gelegen guesthouse en springen onder de douche. Heerlijk!!!!
Dan vertrekken we op de fiets richting toerist information en een boekingskantoor. We worden geweldig geholpen bij het VVV met advies, kaarten en praktische informatie. Ook het boekingskantoor is van zeer goede wil. Zij regelen ons visum voor de laatste maand Vietnam. Zij boeken een slaapbus voor ons naar Chiang Mai in Thailand en ze willen onze fiets en bagage in die periode stallen.
Een visum wordt steeds afgegeven voor 30 dagen. Op 6 april verloopt ons Laotiaans visum. Als we die meteen verlengen komen we aan het eind van de rit, in Vietnam Hanoi, niet uit. We gaan dus een weekje naar noord Thailand om de visumdagen kloppend te krijgen. Thailand geeft een gratis visum af.
De middag gebruiken we om lekker door de stad te fietsen.
Langs de grotere straten, langs de boulevard van, alweer, de Mekong en door kleine steegjes. Op die manier krijg je een prima beeld van de stad. De hoofdstad van Laos maar geen chaotische verkeerstoestanden. Veel eenrichtingsverkeer. Een erg overzichtelijke stad.
De Laotianen zijn vriendelijke mensen. Er kan en mag hier veel. Het maakt niemand wat uit waar jij je take away broodje opeet. Als het terras van de buurman beter voldoet, dan ga je daar toch lekker zitten. Het drinken bij weer een volgende kouder? Prima, koop je het daar toch gewoon! Als we 's avonds zitten te eten komt er gewoon een verkoopster langs die haar waar, haar etenswaar (!) ook nog aan de man probeert te brengen. Niemand die daar boos om wordt of z'n stem verheft. De verdraagzaamheid is groot! Kunnen wij nog wat van leren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten