Zo rond 8 uur worden we meegenomen naar het huis van de vriendin. Daar zit de goegemeente al aan de rijst. De niet-rijsteters (twee Amerikanen en twee Nederlanders) worden meegenomen naar de broer van de vriendin. Die schenkt ons koffie en thee en er worden in allerijl stokbroodjes gehaald. Als alles verorberd is lopen we terug. Er worden plannen gemaakt - af en toe vangen we een woord op - er wordt wat gebeld, er wordt een watermeloen voor ons schoongemaakt, er komen lychee's op tafel ...
We horen dat we straks eerst gaan lunchen en dan misschien naar een grot of een waterval.
Het is een komen en gaan van mensen. Men leeft met 3 families plus oma in een huis. Er is voor ieder een eigen slaapkamer, de keuken
is voor algemeen gebruik en fungeert tevens als gemeenschappelijke woonruimte.
Er komt rijst met een heerlijke salade op tafel. Er zijn gefrituurde paddestoelen, bamboeringetjes met daaraan stukjes uitgebakken spek (oid) Het is allemaal even lekker. We smullen!!!
Er is een minivan geregeld en die komt op een gegeven moment voorgereden. Er stappen 11 mensen in. Dit is inclusief de chauffeur. We rijden naar de waterval. Dat is helaas een zeer miezerig stroompje. Tja, we leven in het droge seizoen. Er wordt wat gezwommen en er wordt wat gekletst. Wij met andere toeristen, zij met andere Laotianen.
Dan gaat de hele meute, inclusief 4 extra opstappers, weer in het busje terug.
We nemen een lekkere douche en zitten even heerlijk op ons balkonnetje. Dan wordt er geklopt. Kim met drie in bananenblad gewikkelde pakketten eten. We hebben het 's ochtends gehad over fietsen en eten en niet altijd zeker weten waar we belanden, we hebben het ook gehad over de vraag wat er toch in die bananenbladeren verpakt zit. We horen dat dit heel divers is: gezoete rijst, vlees of vis. Bounmak verteld dat zij in de oorlog eten verpakt in bladeren meekregen dat zeker een a twee weken en soms zelfs een maand houdbaar was. De vriendin is voor ons op pad gegaan en heeft 3 pakketten houdbaar eten in bananenblad voor ons op de kop getikt: kawtomh. Het is nog warm! Toch niet te geloven?
Na het avondeten nemen we afscheid van iedereen! Er is op alle fronten enorm goed voor ons gezorgd. We krijgen nog een heleboel mooie woorden mee ...
Wat een ongelofelijke gastvrijheid!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten