Op weg naar Cambodja

Zondag 12 januari

Vanmorgen zaten we om 7.30 uur op de fiets. Voor je Bangkok achter je hebt gelaten ben je zeker 50 km verder. We hadden een prachtige route door allerlei kleine achteraf straatjes maar af en toe ontkwamen we niet aan, wat in onze beleving een snelweg is. Waar je ook fietst of in de wat 'betere' wijken of in de khlongs op elke hoek van de straat staat wel iemand iets te roosteren of te frituren.

Veel bekijks en allerlei mensen die wel een praatje wilde maken. Zo wilde een kleermaker ons wel een pak aanmeten. Kosten: 1 fiets. Een politieagent wilde onze fietsen wel in ruil voor zijn baan. Vele anderen proberen op hun beste Engels te achterhalen waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan.
Uiteindelijk kwamen we na een kleine 80 km in Wat Khlong Suan op een traditionele 100 jaar oude markt terecht.

De vraag of er hier in de buurt geslapen kon worden leverde met veel handen en voetenwerk en met bemoeienis van 'alle' marktkraamhouders een getekend plattegrondje op. Na een kilometer of twee vonden we inderdaad het hotel.

Een heerlijke douche genomen en toen nog even terug naar de markt.
's Avonds werd er aan de deur geklopt en stond Dirk-Jan voor de deur. Onze buurman zo bleek. Woont samen met zijn dochtertje in dit hotel. Even staan kletsen. De muskieten hadden de avond van hun leven. De hotels of slaapgelegenheden (rohng raam) zijn in dit gedeelte van Thailand niet dik bezaait. 

Dus waar we morgen bivak maken......

Maandag 13 januari

..... in Tha Tapiak.
De ochtend begon heel gunstig. Dirk-Jan bood ons een lift aan; zo'n 15 km verder. Het scheelde ons een heel naar stuk route. Veel vrachtverkeer, hard rijden en oninteressant. Op de kruising werden we uitgeladen, werden handen geschud en konden wij ons route over een veel rustigere weg vervolgen.
Er stond een pittig windje en net zoals thuis: tegen! Alle tandwielen hebben vandaag gedraaid. Het landschap was behoorlijk heuvelachtig en de weg hier en daar totaal vernaggeld. Wat een kuilen en gaten!! Het vlakkere landschap kent in dit gedeelte van Thailand rijstvelden. Nu zagen we cassave plantages, rubberbomen, ananasvelden en boomgaarden met doerianvruchten.

Een lief oud Thais mannetje maakte een ananas voor ons schoon. Heerlijk zoet. Het is lekker om even in de schaduw uit te puffen en dan zoiets fris en fruitig voorgeschoteld te krijgen.

De zon brandt ongenadig. Ondanks smeren met factor tig wordt ons roze velletje toch behoorlijk rood.
Onderweg veel slapende honden vlak langs de wegen. Volgens het gezegde moet je die vooral niet wakker maken. Helaas troffen we ook een aantal van het wat agressievere soort. De wapenstok hoefde gelukkig nog niet getrokken. Dan zijn ze ook al wel heel dichtbij. Een goed gemikte steen en zelfs alleen het gebaar was doeltreffend genoeg.
Na 85 km fietsen kwamen we in Tha Tapiak aan. Het noemen van het woord rohng raam bracht opnieuw het hele dorp in rep en roer. Uiteindelijk werd er iemand gevonden die Engels sprak. Hij reed vooruit op de motor en zou ons 4 km verder naar een resort wijzen. Die 4 km werden er 10 meer!
Maar dan heb je ook wat! We kregen een prachtig huisje aan een meer met toproof en zwembad. 

Iets minder was het feit dat er geen eten te krijgen was. Heel Thailand is vergeven van de stalletjes op straat met eten en wij treffen een resort aan waar niets te krijgen is. Het is hier compleet uitgestorven dus we gokken dat het laagseizoen is.

Gelukkig had een vooruitziende geest ons cup a soup snert meegegeven. Die is nu op. Evenals de stroopwafels en de Snelle Jelles met boter.

Morgen brengt de route ons richting de Cambodjaanse grens. Dan nemen we, op advies van buurman Dirk-Jan toch een zuidelijker grenspost.
De nieuwe route is al gemaakt in de GPS. Dus wat dat betreft is alles oké blijft opnieuw een (kleine) zorg: waar slapen we.